Aansluitend op mijn vorige schrijfsel: de vervelende Nederlander was de volgende dag de vriendelijkheid zelve, en complimenteerde me zelfs met mijn kookkunsten. En dat is dan het moment dat het ongeloofwaardig wordt :-) Als ik al complimenten krijg is het toch meestal iets als "he, wat handig dat je rechtstreeks uit de pan eet - dat scheelt afwas!" ofzo...

Oh, mijn portemonnee is weer terug (zie foto rechts). Ik kon 'm gisteren afhalen bij het politiebureau van Carlton (een wijk hier). Het geld was natuurlijk verdwenen, maar al m'n pasjes zaten er nog in; de dienstdoende agent begon een gesprek naar aanleiding van mijn duikbrevet uit Cairns. Nu hoop ik dat ik een beetje snel mijn passen kan de-blokkeren. Laat ik nu eens gaan bellen....

(...)

Sorry voor het wachten, daar ben ik weer. Ik moet m'n bank bellen, niet Interhelp. Ok -- wachten tot ze *eindelijk* wakker worden in Nederland;-). Of, zoals een billboard hier stelde: beer - the reason we get up every afternoon".

Arghhh... m'n kleine toetsenbordje, waar ik toch best tevreden over was (afgezien van de stugge spatiebalk) is *kapot*, ik ga zometeen naar de winkel waar ze 'm mij verkochten, en maak kimchi van de verkopers aldaar. Dit is vervelend....