KUALA LUMPUR - Niet al te warm vandaag. Bewolkt. En een enorme regenbui. In een wat teleurstellende ontwikkeling lijkt ik *ergens* mijn USB-kabeltje te zijn kwijtgeraakt, en kan ik helaas geen foto's toevoegen... Ik zal vandaag nog een vervangend kabeltje zoeken. Vlak daarna duikt het originele kabeltje dan natuurlijk weer ergens op. *zucht*

Kuala Lumpur is een aardige stad; zoals ik al eerder aangaf is er veel veranderd, gerenoveerd en nieuw gebouwd sinds de vorige keer dat ik hier was (2002). Veel luxe winkels enzo. En zeker wat welvarender dan, zeg, Bangkok. Er zijn ook veel bezienswaardigheden, zoals de Petronas Towers, de twin towers van Maleisie. 's Ochtends kun je gratis een kaartje afhalen voor een bezoek 's middags. Maar ja, dat had ik twee jaar geldeden al gedaan.

De Maleise taal (die erg sterk lijkt op het Indonesisch) is ook een stuk makkelijker te doorgronden dan het Thais. Zoveel leenwoorden - teksi, aiskrim, minit - maar vooral natuurlijk door het Latijnse alfabet. Ik heb een woordenboekje gekocht, en loop de hele dag woorden te vertalen. Terima Kasih (bedankt!). Ik kocht ook een horloge, 100 ringit ~ 2 euro. Geen zin om af te dingen. Bij mijn eigenlijke horloge is de functie om de tijd te verstellen, verloren gegaan, wat het nogal nutteloos maakt bij het reizen.

Hier in het hostel werd ik zowaar herkend door iemand die hier werkt, en met wie ik twee jaar geleden een avond bang over voetbal sprak; die het wedstrijdve loop van Duitsland - Nederland van '74 uit zijn hoofd kent. Grappig. Ze zijn hier trouwens gek op Europees en vooral Engels voetbal; overal hangen televisies met Premier League wedstrijden, en ik zag zelfs een Manchester United-winkel, voor Van Nistelrooy-onderbroeken enzo.

Ik ontmoette Annie/Aini, een meisje (nou ja, "meisje" -- 29, ik neem de gewoonte van mijn vader over om elke vrouw jonger dan mijzelf als "meisje" te betitelen) dat ik goed ken van eerdere reizen in de regio (zie bijv. eind augustus vorig jaar); ze is tamelijk islamitisch, maar gelukkig niet al te explosief. Als rondreiziger is het altijd aardig om wat locals die wat kunnen vertellen over de plek waar je bent. We speelden om de overwinning in een potje bowling, twee jaar geleden gestart. Ik verloor jammerlijk; excuus hier is dat de bowlingballen hier hele kleine gaatjes hebben waar ik mijn vingers niet echt in kankrijgen. En weer uit kan krijgen natuurlijk - en daardoor belandde menige bal in de goot.

We bezochten ook Planet Hollywood, en probeerde de aanwezige kleiafdrukken van filmsterhanden. Bruce Willis, Johnny Depp en Charlie Sheen hebben hele kleine handjes. Maar SChwarzenegger en Stallone hebben hele grote handen. Laatstgenoemde wist zijn handen bovendien in een wel hele rare positie te manoevreren; mijn polsen zijn nog steeds pijnlijk. Bijna zo pijnlijk als die keer dat ik probeerde de polsbewegingen van Thais traditioneel dansen onder de knie te krijgen...

Ik heb hier nog geen internet-cafe gevonden waar ik m'n laptop kan aansluiten, maar via een constructie met ssh, fetchmail, procmail en een bevriende machine in Nederland kan ik toch mijn mail lezen op een semi-efficiente manier. Ik kan natuurlijk webmail gebruiken, maar in mijn geval is dat erg vervelend, omdat zeker 90% van mijn mail bestaat uit spam. Bovendien is de webmail buiten mijn controle, en werkt het verwijderen van mail niet. *zucht*.

Tijd voor mijn brunch. Hopelijk morgen eindelijk wat foto's...

-- djcb @ 09:37 | 0 comments