MALAKKA/KUALA LUMPUR - Vrijdag. In Malakka is het bloedheet, maar ik ben inmiddels weer terug in Kuala Lumpur, waar het diluviaans regent. Net als gisternacht in Malakka. Weer eens wat anders.

galjoen

Malakka staat vol met toeristische herinneringen aan vervlogen tijden. Je kunt er zonder twijfel wel een week doorbrengen met het bekijken van allerlei historische monumenten. Ik heb maar een paar dingen gezien. Woensdag was het tijd voor het Portugese galjoen. Nou ja, een niet al te nauwkeurige replica die in haar buik een museum herbergt. De verschillende periodes kwamen weer voorbij - de Malakkaanse hoogtijdagen, en vervolgens de Portugezen, Nederlanders en Engelsen.

De Nederlanders hadden natuurlijk mijn speciale aandacht, en ik vroeg me af hoe men daar nu tegenover staat. Wel, een van de opschriften vermeldde voorzichtig dat men niet onverdeeld positief over die periode dacht. Twee onvertaalde uitdrukkingen hadden het over Paku Belanda (Nederlandse spijker), en Seperti Belanda Mendapat Tanah, wat zoiets betekent als "land kopen als een Nederlander". De Nederlanders schijnen een truc de hebben toegepast; ik betaal zoveel voor het land als de schil van deze appel kan omvatten. De locals stemden toe, en de Nederlander schilde zijn appel. Een hele dun schilletje, dat een lange draad vormde, waarmee een groot stuk land omvat kon worden. En daar zijn die locals nu nog pissig over! Het is natuurlijk al een oude truc. Als ik me goed herinneren, deden de stichters van Carthago iets dergelijks met een huid. Met de Carthagers liep het uiteindelijk niet zo goed af...

De Nederlanders moesten Melakka uiteindelijk (1824) overdragen aan de Engelsen, hetgeen het einde betekende van de Nederlandse aanwezigheid in Maleisie. Totdat.. totdat ik in 2004 besloot hier weer naar toe te komen natuurlijk!

Samenvattend, Melakka is een alleraardigste bestemming voor enkele dagen. Er is *veel meer* te zien dan ik ditmaal gedaan heb; wat nog aardig leek was bijvoorbeeld een soort ATB-fietstocht langs de monumenten in de omgeving. Nou ja, de volgende keer...

pisang

's Avonds at ik wat roti pisang met een ice-milo bij de lokale, eh, toko. Ik liet het mij goed smaken, en keek met wat locals naar het WWF vrij worstelen vanuit de VS. Vijftien jaar geleden keek ik ook wel eens naar de showgevechten tussen overmatig gespierde anabolenslikkers, die elkaar in de ring te lijf gaan. En liefst ook daarbuiten, met stoelen, enzovoort. Het is niet *echt*, maar het Amerikaanse publiek vindt het prachtig. En zo ook hier. Ze schenen de worstelaars bij naam te kennen! (Een van de worstelaars, Jesse Ventura, schopte het later nog tot goeverneur van Minnesota(?)). Nou ja, worstelen is in ieder geval interessanter dan de Beckham-soap, hier nu al meer dan een week voorpagina-nieuws.

Ander nieuws hier: twee mannen worden opgehangen voor het verhandelen van twee kilo cannabis. Ook stokslagen zijn een 'geliefde' straf. Daar staat tegenover dat men het verbod op etalagepoppen heeft ingetrokken (dat gold in de enige staat waar de islamitische partij een meerderheid heeft).

king

Ik las Stephen Kings On Writing uit. Het boek begint met een korte autobiografie, en gaat dan verder met een stoomcursus Hoe Word Ik een Bestsellerauteur. Er zijn natuurlijk veel boeken over het schrijven van boeken, maar dit boek heeft als unique selling point dat het ook geschreven is door iemand die miljoenen boeken verkoopt.

Belangrijkste schrijfregel: schrijf zo min mogelijk *onzin*; dus details weglaten die niet direct aan het verhaal bijdragen. Verder wat stilistische regels zoals het vermijden van zinnen in de lijdende vorm etc. King schrijft plotloos, dat wil zeggen, hij heeft een algemeen idee, maar kent zelf de uitkomst van zijn boeken nog niet. Het lijkt er tenslotte op dat er geen enkele regel is die niet door een of andere bestsellerauteur veelvuldig gebroken wordt. En King geeft toe zelf ook niet precies te weten hoe het werkt. Maar goed, ik kan nu van start met mijn carriere als bestsellerauteur. Zou ik nog op tijd zijn voor het boekenbal van volgend jaar?!

Nu verder met de 5(!) delen van de Hitch-hikers Guide to the Galaxy-trilogie. Dunne boekjes, dat scheelt.

kl

Nu dus weer terug in Kuala Lumpur. Ik heb nog een partijtje gebowld met Aini, waarbij ik glorieus ten onder ging. Het ging wel wat beter, dankzij de ballen met gaten waarin ik mijn vingers ook kwijt kan. Ik probeerde het personeel in het bowlingcentrum (in het Mid-Valley winkelcentrum met wat handgebaren duidelijk te maken dat mijn vingers niet in die andere ballen pasten; dit leidde tot enige consternatie.

Bij wijze van grote-stadsjungle gisteren probeerde ik gisteravond de ratten in de bloemperkjes bij Starbucks te fotograferen. Het stikt hier van die beesten.

Morgen weer naar het noorden. Naar Had-Yai en Bangkok. En met een paar dagen "naar huis". Zo is het plan nu tenminste :-). In Zuid-Thailand is het nog steeds wat onrustig, dus ik hoop dat ik bommen e.d. kan ontwijken. Een enkele bom kan je dag behoorlijk verpesten.

-- djcb @ 16:51 | 0 comments