HELSINKI - Geen recente foto's, dus een wel *zeer* mannelijk uit Maleisië, waar ik precies een jaar geleden was...

Donderdag was een lange en vermoeiende dag. 's Ochtends had ik een bijeenkomst in een hotel (het Radisson Seaside, alwaar ik eerder in november verbleef), voor een heleboel management, praten, discussie etc.; best interessant, maar het begon al vroeg met een spreker die tot 15(!) bulletpunten in zijn PowerPoint-presentatie verwerkte. Na de lunch was het tijd voor een training met een of ander interessant stuk software, bedoeld om efficiënter te kunnen werken; natuurlijk heb ik de nodig scepsis tegen dit soort 'productivity boosts'; te vaak leveren ze alleen maar extra werk en bureaucratie op. Maar in dit geval lijken sommige dingen in ieder geval nuttig...

Na deze dag zonder 'echt' werk was ik toch mijn scherpte al wat aan het verliezen... en toen moest de Finse les nog beginnen. Samen met een Japanse en een Italiaanse collega kregen we anderhalf uur onderricht in Finse taal. Dat was... intensief! Geen aap-noot-mies (apina-banaani-...) maar een instructie in de vervoeging van Finse werkwoorden; de zes verschillende groepen, tijden, vragen, ontkenningen, het hele circus. De werkwoorden gehoorzamen een behoorlijk aantal regels, en het kost even tijd om die te verteren.

Voorbeeld: het werkwoord lukea (lezen):

1. lukea is een lid van groep I (want het eindigt op twee klinkers);
2. de stam van werkwoord luidt luk (werkwoord minus die twee klinkers) en eindigt op k;
3. volgens de 'k'-medeklinkerregel: k-> (van k naar niets) voor alles behalve de derde personen enkel- en meervoud; [er zijn 14 verschilende medeklinkerregels]
4. het eerste teken van de suffix is de eerste letter na de stam, hier e en vervolgens:
5. voor 1^e, 2^e en 3^e persoon enkelvoud (ik, jij, hij/zij) gelden dan resp. de suffices -n, -t en klinkerverdubbeling;
6. voor 1^e, 2^e en 3^e persoon meervoud (wij, jullie/u, zij) gelden dan resp. de suffices -mme, -tte, -vat;
7. voor de klinker in de suffix geldt bovendien zg. klinkerharmonie; als de letter van regel 4 een ä, ö of y is, dan veranderen eventuele corresponderende klinkers in de suffix (a->ä, o->ö, u->y); daar is hier echter geen sprake van;

en dus:

LUKEA (lezen)
minä (ik)	luen	me (wij)	luemme
sinä (jij)	luen	te (jullie/u)	luette
hän (hij/zij)	lukee	he (wij)	lukevat

(hopelijk geen fouten gemaakt...)

Vorig jaar schreef ik een programma voor de vervoeging van Nederlandse werkwoorden, in Haskell; dat was best leerzaam. Ik overweeg ook een programma voor Finse werkwoorden te schrijven; dat dwingt me de regels *precies* te begrijpen dat ik ze zelf aan een domme computer kan uitleggen. Wat zal ik ditmaal eens gebruiken? Emacs-lisp? Ruby? Of toch maar gewoon in Perl? Da's vast het gemakkelijkst.

Zo, nog een dagje en dan is het weekeinde al weer daar. Maar het is wel een drukke dag morgen. Ik heb al een uur of vier vergaderingen ingepland, moet nog drie rapportages voltooien, en dan nog het normale regelwerk. Maar het is niet echt vervelend.

Op veel plekken in de wereld is vrijdag casual vrijdag; als je in Sydney een bank inloopt op vrijdag zitten mensen ongestropt, soms zelfs in (iets te kleine) korte broek! In Finland houdt men van regeltjes, maar niet waar het kleding betreft - elke dag is casual. Mensen komen binnen op grote brute schoenen, en verwisselen die dan binnen voor de sandalen - stel je voor, een iets te korte lange broek, witte sokken en sandalen. Ik verwacht echter geen korte broeken.

-- djcb @ 20:27 | 0 comments