Woensdagavond werd de wedstrijd Finland - Nederland gespeeld, in het kader van de kwalificatie voor het WK2006 in Duitsland. Voetbal is niet echt sport #1 hier in Finland, maar er was toch veel belangstelling. Het stadion was uitverkocht, en veel cafes hadden televisieschermen. Ik bekeek de wedstrijd met een zeer internationaal (.nl,.de,.za,.rm,.kn en zelfs .fi) gezelschap in Molly Mallone's. Nederland speelde niet al te best, en Finland had aanvankelijk de beste kansen. Maar een enkel geniaal moment van Van Nistelrooij en het was 0-1! Woohoo, ik sprong op, als bijna enige; de Finnen waren minder enthousiast - "You - go home!". "I am!". Onder de schaarse mejuichers ontwaarde ik een Nederlandse jongedame; Willemijn heette ze, en zo zag ze er ook uit. De tweede helft was wat beter, en Nederland won met een geflatteerde 0-4. Vreugde alom. Nou ja, bij mij tenminste.

Na de wedstrijd kwam een groot aantal in het oranje uitgedoste voetbalfans ook in de bar. Ik sprak met een bouwondernemer (geloof ik) uit Veenendaal, die voor grote hoeveelheden bier zorgde. Het was verschrikkelijk :-). Ik had Neil, mijn Z-Afrikaanse logé, meegenomen. Hij vermaakte zich ook prima, zeker na de wedstrijd, toen de onvermijdelijke band haar opwachting maakte. Het werd laat, en het bleef nog lang onrustig; via enig oponthoud, bami, en enkele uren slaap zat ik donderdagochtend reeds om 09:00 uur een vergadering voor. Zo gaat dat!

De rest van de donderdag gewerkt, Finse les, en een beetje urheilu, en daarna zocht ik mijn tijdelijke huisgenote Saara op, samen met Ann-Christin, in café Kuku. Vol met artistiekerige types en schilderijen van Lenin en Marx. Ik was helaas te laat voor Saara's toneelstuk, maar nog vroeg genoeg voor de na-borrel. Neil was daar ook. Saara was een beetje dronken, geloof ik... Nou ja, de laatste avond. Ik bleef tot tamelijk laat, ongeveer totdat een vervelende Fin zich ongevraagd in de discussie mengde. En ik herinnerde me dat ik de nacht daarvoor niet al teveel geslapen had *gaap*. Nou ja, ditmaal redelijk geslapen, en bewaar de rest van het slaapgebrek voor het weekeinde...

Vanmiddag heb ik geluncht met Neil, die nu op weg is naar Zweden, per Viking Line... dat wordt lachen met alle dronken Finnen. Volgens mij had hij het best naar zijn zin hier. Hij had een interessant verhaal over een Zuidafrikaan die naar Amerika emigreerde, en daar een schrijfwedstrijd voor Afro-Americans won. Probleem: hij was blank.

Genoeg voor nu. Het weekend staat voor de deur, dat wordt vast leuk. Al mijn bezoek ik nu ook vertrokken, zodat ik een beetje kan herstellen en aan nieuw slaapgebrek werken.