HELSINKI - Vrijdag hield ik een woeste email-jihad, om mijn Inbox oftewel to-dolijst leeg te maken, door berichten te wissen, te verplaatsen of echt af te handelen. Het beantwoorden van email lijkt dan weer nieuwe emails te generen, met name natuurlijk van het soort dat ik niet kan negeren en actie mijnerzijds vereisen. De 21^e-eeuwse versie van Modern Times (1936):-)

Natuurlijk bleven er wat uiterst hardnekkige exemplaren onafgehandeld achter, maar hopelijk kan ik daar maandag de strijd mee aanbinden. Vroeger bevochten mensen draken, tegenwoordig emails. Aan het eind van de vrijdagmiddag nog wat gesport in de kelder. Als je rond acht-negen uur 's avonds door kantoor loopt zijn er nog steeds mensen aan het werk - ik neem aan dat ze ooit ook naar huis gaan...

Over het algemeen heb ik niet zo'n moeite met werken, drukte en zo, maar soms doorkruist het andere plannen. Op zondag gaan Arean en Opal trouwen in Bangkok, en het was mijn plan om daarbij te zijn. Toen ik in Finland ging werken wist ik dat het lastig zou worden, maar tot vrij laat (tot vrijdag zelfs, ik keek nog naar last-minutes) had ik nog de illusie dat er misschien wèl bij zou kunnen zijn. Maar het is niet gelukt... arghhh... Het is echt vervelend om er niet bij te kunnen zijn, *zucht*.

Om toch nog wat van me te laten horen besloot ik een filmpje te maken, met wat persoonlijke woorden enzo. Nu bezit ik geen videocamera, maar het is mogelijk om korte filmpjes te schieten, van ca. 1 minuut. En met m'n computer kan ik die dan tot een geheel smeden. Ik gebruikte een programma dat Kino heet; het was een heel gedoe om wat te maken, en filmtechnisch was het niet helemaal George Lucas. Maar goed, ik heb meer gericht op het inhoudelijke aspect, niet op het massapubliek... Ik wist dat mijn cinematografische bijdragen zaterdagochtend (BKK tijd) beschikbaar moesten zijn, en het was uiteindelijk een uur of drie 's nachts toen ik wat had. En dat voor anderhalve minuut van matige kwaliteit. Ik heb de video online gezet, een email geschreven (mijn slaperige neus raakte bijna het toetsenbord), en ben gaan slapen.

De kracht van daglicht is opvallend. Ik had al aanwezige Watts aan licht op mij gericht, en voelde me verlicht als in een solarium. Maar de beelden zien er uit alsof ik ze in Tora Bora heb opgenomen. Nou ja, het heeft ook wel wat aardigs, met die kaars enzo. Let ook op de opvallende bijrol van aap Rupert, op de piano. Maar het is best aardig zo wat eigen filmpjes te maken, en ik zal het nog eens proberen als ik wat meer tijd heb...

Zaterdag sprak ik een gespannen Arean, die nog *een paar* dingen moest regelen voordat hij een paar uur kon gaan slapen voor de ceremonie, die zondagochtend om zeven uur in een of andere Boeddhistische tempel is. Zijn bruid krijgt waarschijnlijk nog wat *minder* slaap, gezien de tijd die nu eenmaal gaat zitten in het perfectioneren van haar en kleding... Links een foto van het stel, deze week gemaakt, in een soort Frans-Josef en Sisi uitdossing. Ik hoop dat Arean zich morgen nog kan herinneren wat 'ja' is in het Thais. ('', chai, en dat klinkt ongeveer zo).

Update: het is allemaal goed gegaan, Arean heeft een grote blinkende ring aan zijn vinger na een vijf(!) uur durende ceremonie. Hij hoeft nu alleen nog maar wat opgestuurde filmpjes etc. aan elkaar te plakken tijdens het interbellum tussen ceremonie en feest - hard werken, zo'n bruiloft. Hij klonk moe maar gelukkig, en met grote glimmende ring aan de vinger :-) Gefeliciteerd!!! Ik heb nog geen foto's van de versgehuwden, maar de censuur op de foto's van deze week schijnt nu opgeheven, zodat ik deze blog kan publiceren :-)

Zaterdag heb ik Helsinki-centrum maar weer eens bezocht, gebruikmakend van de semi-gratis metro. De onderstaande aanwijzingen (in de metro) geven nog maar eens aan dat Zweeds een stuk eenvoudiger te begrijpen is dan Fins... gelukkig zijn er ook pictogrammen.

Nu is het tijd voor mijn zondagochtendritueel... Tot later.

-- djcb @ 09:58 | 0 comments

 
HELSINKI - Nog steeds erg druk bla bla. Maar het gaat goed. Ik behaal bemoedigende resultaten hier en daar. Echt Machivelliaanse trekjes begin ik nog niet te vertonen, maar dat lijkt slechts een kwestie van tijd. En hoewel ik het druk heb, probeer ik wat eerder te stoppen. Rond 18:30 ofzo ga ik naar de martelkamer/fitnessruimte voor een uurtje sport. En daarna ga ik naar de sweatshop - wat is er nu fijner dan met naakte en zwetende collega's in een klein donker kamertje te zitten?! Als dat allemaal achter de rug is schrijf ik nog wat emails, en ga ik naar huis.

Het was hier deze week ook tamelijk koud. Dinsdagochtend scheen een prachtig zonnetje, en met de vierdubbele(!) ramen en kachel leidde dat tot de gedachte dat het toch niet al te koud zou zijn... Met mijn jas nog niet dichtgeritst liep ik naar buiten - en het was -17°C... brrrrr... Nou ja, eigenlijk is dat nog niet zo bar koud, alleen mijn *oren*, die vielen er bijna af van de kou, zeker toen ik over de brug liep en een 'fris briesje' opstak.

Ik probeer technische dingen uit deze blog te houden, en in mijn advogato-blog te behandelen, maar laat ik een uitzondering maken. Ik maakte een nieuwe versie van mijn teletekstbrowsertje ttb, en ontdekte dat de officiële teletekst website nu rechtstreeks naar mijn programma verwijst. Da's leuk! Dat legt wel wat meer druk op mij natuurlijk, maar ach, zo is het leven.

En morgen is het alweer vrijdag. Het wordt weer een gevecht tegen de email-influx, tegen al te praatgrage collega's die willen 'klankborden', tegen te lange vergaderingen. Maar ik zal niet versagen! En het weekeinde is in zicht.

Dit weekeinde ga ik ook weer eens wat Fins leren; collega's zeggen dat de enige manier om Fins te leren een Finse vriendin is; maar ik hoe het nog even op zelfstudie [wat klinkt dat plotseling vies]. Sommige dingen zijn echt lastig in het Fins. Neem nu het vragend voornaamwoord wie. In het Nederlands kennen we nog de bezittelijke vormen wiens, en misschien wier. In het Engels gebruik ik who/whose/whom. In het Duits zijn er nog een paar andere. Maar in het Fins zijn er maar liefst 28 vormen! Ik zie ook niet direct hoe een Finse dat gemakkelijk zou kunnen maken :-)

-- djcb @ 23:57 | 0 comments

 
Excuses voor het lange wachten; de hosting provider had wat probleempjes... zo'n 48 uur lang.

HELSINKI - Zo, vandaag was het tamelijk druk, maar niet echt hectisch. Ik moest wel wat beslissingen nemen en wat mensen overtuigen; ik had daarom een bruin overhemd aangetrokken, dat straalt gezag uit. Maar de meeste communicatie verloopt natuurlijk elektronisch.

Ik probeer hier ook een beetje te integreren in de samenleving; in eerste instantie door te proberen wat van de taal te leren en een beetje bij te houden wat er hier speelt. Het zou daarom handig zijn als er een Engelstalig overzicht was van de belangrijkste nieuwsfeiten. In Maleisië las ik bijv. The Star (terzijde: 'ster' is bintang in het Maleis/Indonesisch), en in Thailand The Bangkok Post - beide uitstekende Engelstalige nieuwsbronnen. Hier in Finland is er alleen de interneteditie van de Helsingin Sanomat[1]: wat een aanfluiting. En hij wordt maar mondjesmaat ververst.

En dat dit soort artikelen: van de Finnen die een bekeuringen kregen voor te hard rijden vond 60% die nuttig . Tja. En Finland doet erg mee in de wereld, en mag George W. Bush maar liefst een hele minuut toespreken.

Het televisieaanbod is hier ook nogal karig. Dezelfde suffe programma's als in Nederlands ('Idols' enzo), en vervelende talkshows. BBC World kijk ik soms, als ik de moeite kan opbrengen helemaal naar die oude tv te lopen om de knop in te drukken. Via mijn TV-kaart kan ik wat meer zien, zoals deze rare zender - al dagen lang een of ander meetapparaat (rechts), dat afkomstig lijkt uit een film met Boris Karloff.

Maar, zondagavond; meezingrockers Sonata Arctica zijn op de Finse televisie; in karakteristieke sneltreinvaart worden de liedje afgewerkt, en tussendoor zijn er korte interviews. In het Fins, zodat ik er niet heel veel van begrijp. Maar toch aardig om ze op televisie te zien, deze metgezellen tijdens lange uren van het schrijven van code.

Ik heb mijn meer technisch-georiënteerde schrijfselen verplaatst naar mijn Advogato-blog, zodat ik hier niemand meer hoef te vervelen met mijn oeverloze gezwets over dingen die slechts weinigen interesseren. En deze lieden kunnen zich nu dus bij Advogato vervoegen.

Ik ga proberen wat meer Fins te leren; elke dag een paar woorden. Ik heb een boekje Fins - Hoe en Wat dat wat basisbegrippen leert, en (vooral) nuttige zinnetjes. Maar om de taal echt te leren heb ik wat meer nodig. Nu is alles wel op het internet te vinden, maar van die paar woorden in de supermarkt wordt mijn Fins ook niet vloeiend natuurlijk. Misschien ga ik wel lessen volgen. Maar ik kan natuurlijk beginnen om wat dingen te vertalen.

[1]: Zie mijn eerdere Finse grammaticales :-) Helsingin is de bezittelijke vorm van Helsinki (vgl. Amsterdamse), dus Helsinki + n. En vaak (altijd???) blijkt de k dan de verbuigen in een g => Helsingin. En sanoma betekent 'bericht', en Sanomat dus 'berichten' of 'nieuws' (-t is de meervoudsuitgang). De krant heet dus, heel verrassend, 'Helsinki's Nieuws'!

-- djcb @ 21:18 | 0 comments

 
HELSINKI - Zaterdag. Het is alweer zaterdag als ik dit schrijf. Een behoorlijk drukke week, kan ik wel zeggen. Vrijdagavond de wekelijkse rapportages ingevuld, kleine work-out, sauna, daarna even in café Amsterdam gezeten en naar huis gelopen, vader gebeld, thuisgekomen, en na wat eten als een blok in slaap *gaap* gevallen.

De foto links is gemaakt met een digitale camera die aan een vlieger is bevestigd. Wie scherpe ogen heeft kan Lauttasaari zien, en misschien ook mijn huis. (het vierkant blok in de Gyldenintie). Wie verder kijkt ziet ook dat de landsgrenzen vanaf deze hoogte nog net zichtbaar zijn.

Ik had al beloofd wat meer te vertellen over de Finse taal. Vanuit het weinig romantische beeld van linguïstici is een taal niet veel meer dan een verzameling woorden en wat regels om ze te manipuleren, en die samen hopelijk betekenis opleveren. En in het geval van het Fins zijn zowel de woorden als de regels tamelijk verschillend van het Nederland (en andere talen die ik ken). Het Fins behoort tot de zogenaamde Finoegrische talen. Het kaartje toont de verspreiding van de taalfamilie over de wereld; de sprekers lijken nogal gesteld op een moeilijke leefomgeving...

Het Fins is een synthetische taal, wat betekent dat woorden aan allerlei veranderingen onderhevig zijn (naamvallen) om dingen aan te geven:

huis	talo	in de huizen	taloissa
huizen	talot	in mijn huis	talossani
mijn huis	taloni	in mijn huizen	taloissani
in het huis	talossa

Fins is dus 'synthetischer' dan het Nederlands; al kennen wij natuurlijk wel aparte vormen voor bijv. het meervoud en de bezittelijk vorm van 'ik' ('mijn'). Non-synthetisch (analytische) talen zoals het Chinees en het Thais gebruiken aparte woorden om dat soort dingen aan te duiden.

Het Fins kent geen lidwoorden, en geen grammaticaal geslacht. Het meervoud wordt gevormd door -t (autot - auto's), maar als er nog een uitgang volgt, wordt dat -i- (autoissa - in de auto's). Dat klinkt een beetje te eenvoudig - en dat is het ook. Er is namelijk ook nog zoiets als het partitief enkelvoud en meervoud. Bij een onbepaalde hoeveelheid wordt het partitief meervoud gebruikt, en bij een exact aantal het partitief enkelvoud (d.w.z. na alle telwoorden >1):

de trein	juna
de treinen	junat
treinen	junia
vijf treinen	viisi junaa

Kortom: heel wat real-time denkwerk is nodig om correct Fins te spreken. Zo zijn er nog wat naamvallen voor bezit (genitief): auton ovi - 'de deur van de auto'. En voor het lijdend voorwerp: ostan kirjan - ik koop een boek.

Nog wat opvallende punten:

• Er geldt klinkerharmonie voor enkelvoudige woorden; a/ä, o/ö en u/y komen niet samen in een woord voor. En derhalve: talossa - 'in het huis' en kädessä - 'in de hand';
• Zoals gezegd, geen grammaticaal geslacht, ook niet voor voornaamwoorden. hän betekent zowel 'hij' als 'zij', en Finnen halen de twee nogal eens door elkaar in het Engels (de *woorden*);
• De persoonlijk voornaamwoorden worden doorgaans weggelaten voor de eerste en tweede persoon enkelvoud en meervoud. (minä) ostan kirjan - '(ik) koop een boek'. 'kirja' is een boek, en krijgt een naamvals-n.

Ok, dat is wel even genoeg Finse grammatica. Merk op dat er natuurlijk allerlei uitzonderingen en verfijningen zijn voor de regels die ik aangegeven heb.

Wat betreft de uitspraak, de vuistregels zijn:

• Uitspraak is doorgaans zoals er geschreven wordt;
• Uitspraak lijkt op het Duits - inclusief de regel dat de 'y' wordt uitgesproken als 'u' ('muur');
• Maar een klinker wordt 'lang' door verdubbeling, en niet door een open lettergreep;
• Klemtoon altijd op de eerste lettergreep, zelfs bij leenwoorden.

Samenvattend... de uitspraak is niet zo moeilijk maar de grammatica is non-triviaal. En de woordenschat is totaal verschillend van de Germaanse en Romaanse taalfamilies. Het duurt dus nog wel even voordat ik vloeiend Fins spreek...

Nu is het eerst tijd voor Commando, een van de cinematografische hoogtepunten van Arnold Schwarzenegger, Conan the Republican. Ik heb mijn TV-kaart weer in gebruik genomen, de TV hier is dermate oud dat ik de zenderinstellingen niet durf te wijzigen. En nu kan ik wat typen, terwijl op de achtergrond diverse mensen op onvriendelijke wijze aan hun einde komen. Remember Sally when I said I would kill you last...? I lied.

-- djcb @ 23:29 | 0 comments

 
HELSINKI - En het is alweer dinsdagavond....

Een plan was om zondag naar Tallin in Estland te gaan. Het schijnt een leuke stad te zijn. De meeste Finnen gaan er echter naar toe om te drinken en drank in te slaan, dat een stuk goedkoper is dan in Finland. En omdat Estland deel uitmaakt van de EU, kan dat onbeperkt. Nou ja, kon dat onbeperkt. Om zwarthandel te voorkomen mag je nu alleen zoveel als nodig 'voor eigen consumptie' meenemen. Het plan ging echter niet door - er nu alleen een trage boot beschikbaar, die liefst drie uur nodig heeft voor de tocht. En hetzelfde voor de terugtocht. Ik wacht wel tot de snelle boten weer beschikbaar zijn.

Plan B. Suomenlinna (of Sveaborg zoals de Zweden zeggen) is een eilandje voor de kust waar je met een klein veerbootje naar toe kan. Er is wat militaire historie op het eiland, musea, een kunstgalerie, maar vooral is het eiland erg koud. De temperatuur was niet zo heel laag, maar de wind blies onaangenaam hard. Op het eiland was niet zoveel te doen, musea gesloten en de kunstgalerie, tja, die zwart-wit foto van een trapleuning met schaduw ken ik nu wel. Leukste was nog wel de tocht naar het eiland. Het veerbootje voer door het ijs van enkele centimeters. Een bizar landschap van gebroken ijs en sneeuw.

Maandag ging Louise naar de dierentuin, die een beetje desolaat aandeed in de winterkou (zie foto). En vanochtend bracht ik haar naar het vliegveld bij Helsinki (Vantaa). In alle vroegte - het vliegtuig vertrok om 06:40, een daarvoor aanwezig etc., het was een korte nacht. Ik nam bus 615 terug naar het centrum (keskusta) van Helsinki, sprong in de 'gratis' metro naar Ruoholati, en was om omstreeks zeven uur vanochtend al ten kantore. Het leek me wat zinloos om eerst weer naar huis te gaan, en vervolgens weer naar kantoor. Maar zeven uur, da's wel erg vrog. De tijd dat verveelde schoonmaaksters hun noeste arbeid verrichten. Maar verder was er werkelijk nog niemand - zelfs de meeste verdwaasde Nokiaholics lieten nog een uur op zich wachten. Werknemer van de maand.

Ik concentreerde me op wat technisch werk, wat goed gaat zonder menselijke stoorzenders. Die zijn er namelijk - verrassing - nogal veel in een kantooromgeving. Inclusief ikzelf natuurlijk. Maar het is verhelderend om zonder onderbreking me in code onder de dompelen, en dan weer proberen het oppervlakte te bereiken. De rest van de dag was er nog meer dan genoeg tijd voor allerlei gesprekken die soms interessant, soms nuttig en soms beide waren. En voor het afhandelen van stromen emails. Kunnen mensen niet eens nauwkeurig de 'Cc:' bekijken voordat ze een 'Antwoord aan allen' sturen?

Er was veel te doen, veel te regelen. En zo keer ik pas rond een uur of zeven 's avonds huiswaarts - 12 uur nadat ik binnenkwam *urgh*. En morgen wordt het weer druk, ik krijg bezoekers. Vanavond vroeg naar bed. Gaaap.

Ik begin iets meer van de Finse taal te begrijpen; met name de grammatica. Mijn woordenschat is echter *zeer* beperkt, en ik kan feitelijk nog niets zeggen. De grammatica is niet zo bizar ingewikkeld als ik dacht. Het is interessant om te zien hoe een totaal andere (non-Indo-europese) taal taalkundige concepten representeert. Agglutinatie. Maar goed, een andere keer meer over het Fins.

-- djcb @ 22:15 | 0 comments

 
HELSINKI - Weekend! En dat na een nogal drukke week. En de aankomende week belooft niet veel minder druk te zijn. Maar het is allemaal tamelijk interessant, en dat scheelt. Consumentenelektronica is een interessante wereld.

Louise is op bezoek, en dat is een goede reden om een beetje toeristje te gaan spelen. Om de een of andere reden voel ik me normaalgesproken niet heel erg geneigd om in het toerisme te storen. Ik ben hier tenslotte niet op vakantie. Zoals mijn oud-huisgenoot het kernachtig samenvatte: I am not a tourist. Toch is natuurlijk leuk om wat dingen te doen. En hoewel Finland misschien niet de grootste bezienswaardigheidsdichtheid heeft, zijn er toch veel dingen te zien. Natuurlijk zijn er behoorlijk wat oude gebouwen, die herinneren aan de Zweedse en Russische overheersing. Maar Finland is toch vooral mooi als er niets is wat aan wat dan ook herinnert.

Zaterdag gingen we naar Porvo, een wat pittoresk stadje, ongeveer een uur (per bus) ten oosten van Helsinki. Er staan wat mooie oude gebouwen, zoals het geboortehuis van 's lands opperdichter Runeberg, waarover ik al eerder sprak. Het is een mooi gezicht - houten huizen, geschilderd in allerlei kleuren die contrasteren met de witte sneeuw. En er is een bos met een dikke laag sneeuw, heuvels, dennen etc.; natuurlijk leuk voor Louise die dat als Zuidafrikaanse niet echt kent. Kniediep in de dsneeuw.

Meer foto's van Porvo op de website van ene Hans van Reenen. En op nog honderd andere websites... Er is haast geen plek meer te vinden op aarde die niet uitputtend digitaal gefotografeerd is en elektronisch beschikbaar.

's Avonds bleek Joan of Arc (Jeanne d'Arc) op de Finse televisie; best interessant. De film liet wijselijk in het midden of ze 'echt' op een missie van God was, of gewoon iemand die psychiatrische hulp nodig heeft. Maar het is een fascinerende film.

Later meer.

-- djcb @ 13:14 | 0 comments

 
HELSINKI - Woensdag. Wat een dag... De emails kwamen harder binnen dan ik ze negeren kon... Erger nog, ik moest contact leggen met een groot aantal andere mensen. Er was spanning, paniek. onrust, maar ook berusting, opluchting en succes. Ik heb zo'n 35 emails geschreven (waarvan een stuk of acht aan één enkele ongelukkige...) en bijeenkomsten gepland. Verder nog wat telefoontjes, en wat ontredderde collega's in mijn kamer, ik gelukkig met wat loze woorden en een virtuele aai over hun bol gerust kon stellen. Tussendoor nog wat cruciale code-optimalisaties weten te doen, en semi-succesvol wat met hardware geprutst. Daarna nog wat aan mijn eigen optimalisatie gewerkt, en nu, half negen, ben ik thuis.

Foto is van vanochtend toen ik naar kantoor liep, op de brug die Lauttasaari met het vasteland verbindt; ijs en industrie.

-- djcb @ 20:16 | 0 comments

 
HELSINKI - Maandag. Een drukke dag.

De ochtend begon met mijn registratie bij de immigratiepolitie hier. De dame van het relocatiebureau kwam me half acht 's ochtends oppikken, en we gingen naar het politiekantoor in het noorden van Helsinki. Om acht uur 's ochtends stond er al een behoorlijke rij, maar we wisten nummer 19 te trekken. Om negen uur was nummer 6 pas aan de beurt! Ik deed m'n boodschappen, koffiegedronken, en ik kwam terug... Tien uur. Nummer 9. Maar ik had geluk en kreeg het nummertje van iemand die het zelf kennelijk niet nodig had; nummer 11. Een half uur later was ik aan de beurt, en dat kostte slechts vijf minuten. Ik was een gemakkelijk geval. Een EU-burger, papieren allemaal netjes bij me, geen vrouw, kinderen, huisdieren, besmettelijke ziektes, oorlogsmisdaden, etc. etc. Misschien kunnen ze daar een apart loket voor maken? Als de snelle gevallen voorgaan, dan daalt de gemiddelde wachttijd. Oh well.

Na nog wat formaliteiten elders in Helsinki kon ik eindelijk naar kantoor, waar ik getracteerd werd op een drie uur durend college; helaas wat matig voorbereid. Diverse toeschouwers wisten de tijd echter goed te benutten met een weldadige powernap; ik niet overigens. De rest van de middag weer wat geregeld, wat mails rondgestuurd en mensen lastig gevallen.

Oh, zoals zichtbaar aan de rechterzijde van het scherm, heb ik mijn oude 'odyssea'-reisverslag geïntegreerd in mijn huidige schrijfselen. Nou ja, niet helemaal, maar zo goed als blogger.com toestaat. Twee blogs samenvoegen is niet echt mogelijk, maar goed, de illusie gaat een eind. Het was leuk om de oude verslagen weer eens te zien; de laatste 2,5 jaar van m'n leven, avonturen en spelfouten... Jammer dat ik toen geen camera had. Nou ja, sporadisch.

-- djcb @ 23:44 | 0 comments

 
HELSINKI - Zaterdag. Nou, ik heb eindelijk mijn internetverbinding thuis. En ik maak er meteen maar goed gebruik van! Mijn dagboek hangt weer van de Wikipedia-links aan elkaar :-)

Nadat ik weer een internetverbinding had, heb ik een aantal andere dingen gefixt, skype, webcam, blog,... Sommige dingen zijn erg gemakkelijk op Linux (interverbinding geen volledig automatisch vs. de 10 pagina handleiding voor Windows en Mac). Andere dingen zijn wat lastiger, en in mijn AMD64-geval blijkt het nog iets lastiger. Maar alles doet het nu, behalve evolution, dat bij het start onmiddelijk afbreekt met een floating point exception. Nou ja, da's mijn straf voor het gebruik van de allerlaatste development code. Het werkt vast binnen enkele dagen weer... en er is altijd mutt. apt-get upgrade leidde tot maar liefst 800Mb aan download; en dat na een maand.

Ik kreeg ook een maand aan email bezig, die ik grotendeels al gezien had, en waarvan 95% spam... *zucht*.

Vandaag hangt hier overal de vlag uit - de foto is genomen van achter een willekeurig raam in mijn huis. Ik ben nog niet helemaal geïntegreerd, maar enig onderzoek leert dat het de geboortedag is van Johan Ludvig Runeberg, een van de beroemdste Finse dichters, wiens werk voornamelijk het plattelandsleven van 19e eeuw behandelt. Maar een gedicht over de oorlog waarbij Finland van Zweedse in Russische handen terechtkwam, werd later het Finse volkslied (Maame - 'Ons Land').

Ik heb eindelijk versie 1.0 van gnuvd, mijn woordenboekprogramma, uitgebracht. En dat na bijna 4 jaar! Niet al te veel nieuws, maar het is nu veel kleiner, betere foutmeldingen, en ondersteuning voor AMD64. Maar wat een heerlijk gevoel, eindelijk versie 1.0! Woohoo! Ik grijp een bier uit de koelkast!

Vandaag heb ik ook een beschamende hoeveelheid lege bierflessen en -blikken naar de KKK(!) supermarkt gebracht. Ik probeerde dat een beetje omzichtig te doen, maar er was geen ontkomen aan. Als een Patty Brard bij de glasbak. Ook op blikjes zit hier statiegeld; maar voordat je dat terugkrijgt moeten de arme blikken in een machine waar ze op brute wijze geplet aan hun einde komen. De bierflesjes wordt wel een reïncarnatie gegund, zo lijkt het, iets wat me goed doet, als emballage-veteraan van de De Boer-supermarkt in Nijverdal, zo'n 15 jaar geleden (fl. 3,19 per uur!).

-- djcb @ 23:09 | 0 comments

 
HELSINKI - Zo.

De huisbaas (een dame) blijkt bijzonder vriendelijk, en stelt alles in het werk het mij naar de zin te maken, zo lijkt het. Ik heb haar alleen gezien toen ik dit appartement voor het eerst bekeek, maar ze is erg behulpzaam. Van nature zijn huisbazen altijd een beetje zonderlinge types. Maar vooralsnog lijk ik hier de regelbevestigende uitzondering getroffen te hebben. We zullen zien.

Het werk is nog steeds druk maar ook nog steeds interessant. Maandag zat ik zeven uur lang, tot diep in de avond met een stel Indiërs in een klein, slecht-geventileerd kamertje om een specificatie te kunnen voltooien. Nou, als dat niet aanlokkelijk klinkt :-) Er lopen ook allerlei mensen in het wild rond die me proberen te ronselen voor allerlei andere projecten. Zonder uitzondering zijn het heel erg interessante projecten - maar je moet altijd oppassen niet te*veel* hooi op de vork te nemen. De Finse werktijden - 7,5 uur per dag - zijn natuurlijk een lachertje, maar om nu gelijk de Indiase werktijden over te nemen... Na alle werk moet er natuurlijk nog een beetje tijd overblijven om wat hobbyprojectjes te doen.

Erg handig zou het natuurlijk zijn om hier thuis ook een internetaansluiting te hebben, zodat ik thuis wat doelloos rond het web kan klikken, wat muziek kan uitwisselen met mijn miljoen allerbeste vrienden, of wat elektronische kan babbelen. Het blijkt dat het vrij eenvoudig is om parallelle gesprekken te hebben - dat wil zeggen dat ik in twee gesprekken precies hetzelfde zeg, zonder verder acht te slaan op de opmerkingen van de tegenpartij. En niemand die het opvalt!

Anderzijds, afgesneden van het elektronisch infuus is er natuurlijk eindelijk eens tijd om wat andere dingen te gaan doen, zoals het lezen van boeken. Ik heb de elektronische versie van Multatuli's Max Havelaar opgepakt, zo'n 120 jaar oud en best aardig om te lezen. Tijdens mijn middelbare schooltijd had ik mijn Nederlandse boekenlijst een beetje verontachtzaamd, maar misschien kan ik nu het gemiste cultuurgoed tot mij nemen. Bij Project Gutenberg zijn veel oude boeken beschikbaar om neer te laden - immers, op oude boeken zijn de auteursrechten verlopen (al weet niet iedereen dat). In de boekhandel hier zul je niet veel Nederlandse boeken aantreffen (misschien een woordenboek als men goed zoekt). En Nederlandse kranten heb ik in het geheel nog niet gezien. Goed dus dat ik mijn vaderlandse literatuurbehoefte via internet kan bevredigen. Nou ja, ik kan ze vast ook wel bestellen. Maar dat kost geld, en zadelt mij bovendien op met allerlei boeken.

Vandaag hoorde ik dat vrijdagochtend mijn internetaansluiting, wel, aangesloten wordt. Dat wil zeggen, de hyperbeveiligde aansluiting met Nokia (en niet daarbuiten). Maar op basis van die aansluiting kan ik ook een 'normale' aansluiting krijgen, hetgeen volgens de informatie binnen enkele uren geregeld zou moeten zijn. Ik ben benieuwd. Dan kan ik eindelijk mijn mail eens normaal lezen. Nu gaat dat via webmail (ik gebruik Yahoo om mijn POP3-account uit te lezen). Maar ik krijg zulke groteske hoeveelheden spam (na het vorige weekend waren er bijna 300 berichten binnengekomen, waarvan slechts een handjevol bonafide), dat ik echt verlang naar een systeem met een goede spamfilter. Zoals mijn eigen systeem. Trouwens, wie mij onlangs heeft gemaild en nog op antwoord wacht - probeer het nog eens want het zou me niet verbazen dat bij het wissen van kaf ook enig koren verloren is gegaan... Ik ontdekte ook dat de MSN-Messenger-plugin van Gaim in de laatste versie ook http ondersteunt, zodat het ook vanachter een firewall/proxy functioneert. Vandaag kon ik dus zowaar al wat chatten met wat verre vrienden, die me al bijna vergeten waren :-). Natuurlijk is het niet echt wenselijk, chatten onder werktijd, maar IM is deel van mijn werk!

-- djcb @ 21:37 | 0 comments