HELSINKI - Zaterdag. Ik was wel toe aan het weekend; vrijdagavond is tegenwoordig de avond van de week dat ik het vroegst naar bed ga.Onderzoek bij fruitvliegjes wijst uit dat de exemplaren met de mutatie van slechts een enkel gen met 30% minder slaap toe kunnen, en de resultaten zijn schijnen toepasbaar of zoogdieren zoals mensen. Dat klinkt goed! Probleemp blijkt echter dat de gemanipuleerde Drosophilae ook zo'n 30% korter leven...

Een jaar gelden vierde ik Koninginnenach in Den Haag. De tijd vliegt. Mijn plan was eigenlijk om 29 april, naar de Nederlands ambassade te gaan voor de traditionele Koninginneborrel; maar het was maar van 18:00-19:30. Is het alleen voor werklozen ofzo?!

Dit jaar dus geen Koninginnenach - er wordt hier niet zoveel aandacht aan besteed :-) Maar voor enige feestvreugde heb ik wat Lapin Kulta-bier gekocht. Het is een van de mainstream bieren hier, naast Koff en Karjala. En deze week was het in de aanbieding - 10 blikjes voor €6,90. Alcohol is niet meer *zo* duur hier (vanwege de Estse concurrentie zijn de accijnzen drastisch verlaagd), en bier is favoriete 'lokkertje' voor supermarkten, en is relatief goedkoop ten opzichte van andere alcoholische dranken. Daarvoor moet je bij het staatsmonopolie Alko zijn. Nog goedkoper bier schijnt men verkopen bij de Lidl. Maar zo diep ben ik nog niet gezonken. Nog niet.

Vandaag is het Koninginnedag, maar morgen is het de 1^e mei. De dag wordt in Nederland alleen gevierd door een enkel bejaarde communistische kartonarbeider in Oost-Groningen, maar in Finland is het een echte feestdag. Ook de avond daarvoor (vanavond dus) schijnt wat bijzonders te zijn. Het heet hier vappu, wat verwijst naar de Walpurgisnacht, en studenten doen er hun rituelen, waarvan alcohol een belangrijk deel uitmaakt...

De oude Germanen eerden Freya (zij alweer!) tijdens de Walpurgisnacht, en heksen hebben hun nachtelijke bijeenkomst op de Brocken (een berg in Noord-Duitsland), zoals in 1984 treffend bezongen door Fates Warning in Night on Bröcken (da's lang geleden!)

Ik probeer vaak mensen te imponeren met het strooien van wat exotische plaatsnamen waar ik ooit was, maar ik ben maar een amateur vergeleken bij deze hacker in Irak, met plannen: Where are you off to next? It's going to be something like this: Zakho, Diyarbakir, Istanbul, Vienna, Prague, Vienna, Toronto, San Francisco, LA and then to Bangkok by June of 2005.. Z'n fotoblog is ook best leuk. Over Irak gesproken: heavy metal in Bagdad.

-- djcb @ 14:03 | 0 comments

 
HELSINKI - Zo, ook de donderdag zit er weer op, vol met allerlei interessante en minder interessantere activiteiten.

Gisteren was *duh* ook weer druk enzo, rapportjes schrijven enzo. Beetje vergaderen, koffie drinken, dat soort dingen. 's Avonds had ik een pizza + bier afspraak, gezellig, en horloge weer terug. Vandaag, donderdag, was ook tamelijk interessant. Meer vergaderingen - meer gesprekken. En vanavond kan ik een beetje ontspannen met het betalen van wat Nederlandse rekeningen (sorry pa), het schrijven van emails, deze pagina's enzovoort.

Helaas ging de Finse les vanmiddag niet door wegens verhindering van de lerares. Ik schreef daar dat ik van haar gedroomd had (in het Fins - ik heb een boekje met handige Finse zinnetjes), en kreeg een antwoord terug dat ik niet begreep. Maar ik herkende het woord nachtmerrie, painajainen. Ik heb ook een lokale versie van de Metro meegenomen. Die opent met: "Valtoasa helsinkiläisistä päätäjistä on valmis kiirehtimaään neuvotteluja valtion kanssa Santahaminan saaren saamisesta sauinkäyttöön", oftewel "David Hasselhof brengt nieuw album uit en bedankt fans voor enthousiasme". Wauw!

Ik schreef ook een statische leakchecker in Perl, die controleert of elke, zeg, g_strdup ook netjes beantwoord wordt met g_free. Het kan natuurlijk niet perfect werken zonder een c-compiler te herimplementeren, maar het *helpt*, ook al zijn er vals-positieven en -negatieven. Programma controleert of er voor elke variabele een 'free' (g_free, g_string_free en vrienden) plaatsvindt op hetzelfde niveau als de declaratie, en er bovendien daar ergens tussenin geheugen gealloceerd wordt, en houdt nog een beetje rekening met return enzo. Ik moet nog steeds m'n hersens gebruiken om te zien of er echt een lek is, maar het helpt.

Dynamische alloc-checkers zoals valgrind zijn natuurlijk ook nuttig (en veel accurater), maar die controleren alleen het werkelijk uitgevoerde codepad. En juist in minder frequent uitgevoerde codepaden blijken de leaks vaak te zitten, zoals foutafhandelingscode.

Programma heet hb en ik draag het op aan Hans Brinker.

Zo, nu alleen nog de vrijdag. Vrijdag is genoemd naar de Freya, de Germaanse godin van vruchtbaarheid, liefde en wellust. Ze verplaatst zich op een wagen getrokken door boskatten. Haar schoonheid wordt verder vergroot door het halssnoer Brinsingamen, dat zij van vier dwergen kreeg in ruil voor vier nachten met haar... Meer.

-- djcb @ 00:05 | 0 comments

 
HELSINKI - Dindag was alweer zo'n energieke dag, veel gedaan, vergaderingen, reviews, Gordiaanse knopen doorgehakt, veel mails gestuurd etc... het normale saaie kantoorwerk. Nou ja, voor mij is het gelukkig niet zo saai. Na werktijd ook al weer even sportief als gisteren.

Erratum - in mijn Estse reisverslag sprak ik over de lokale munteenheid als de Estse mark. Wel, 'mark' bleek een wat creatieve vertaling van krooni :-). De munteenheid van Estland is de Estse kroon (tot volgend jaar de euro wordt ingevoerd).

Over Estse kronen gesproken... ik meldde eergisteren al dat Estland een vlak belastingtarief hanteert van 24% (20% in 2007, is het plan). Dus hoeveel of weinig je ook verdient, je betaalt 24% inkomstenbelasting. Het blijkt dat negen landen in het Oost-Europa dit model hanteren (o.a. Rusland, Roemenië en Litouwen), in diverse smaken; ik las er een interessant artikel over in de Economist. De landen zijn niet echt voorbeelden van rijkdom natuurlijk..., maar er flinke voordelen aan de flat-tax te zitten, zoals een sterke vereenvoudiging. Er zijn natuurlijk ook nadelen, en de verschillende landen proberen daar op verschillende manieren wat aan te doen. Belastingadviseurs zijn vast geen voorstander :-)

Nog meer politiek: er moet binnenkort gestemd worden over de Europese Grondwet. Ik heb al eens eerder aandacht besteed aan die grondwet, en toen (december 2003) leek het me al niet zo'n goed idee. Er is de referendumwijzer, die via enkele vragen bepaalt in hoeverre je achter die grondwet staat - ik kom op 51%. Maar die referendumwijzer is een beetje manipulatief - bij veel vragen word er van uitgegaan dat als ik iets vind, ik dan ook vind dat het in de grondwet zou moeten staan! Onzin natuurlijk. De grondwet zou in een paar A4'tjes moeten vertellen wat mijn grondrechten zijn, en zeker niet vastleggen hoe het buitenlands beleid er uit moet zien. Over het algemeen ben ik er een sterk voorstander van om dingen op nationaal niveau te doen tenzij er een sterke reden is om het op Europees niveau te doen.

Maar goed, helpt het als ik tegen het referendum stem? Verbertert dat de situatie? En kan ik überhaupt stemmen? Vragen, vragen...

-- djcb @ 23:24 | 0 comments

 
HELSINKI - Maandag. Zo de week is weer begonnen, en met heerlijk lente weer. Nu, 22:15, is het nog 8°C.

Om onduidelijke redenen had ik vandaag heel veel energie. Na een rustig begin vergaderde ik wat, deed rapportagewerk, en had nog wat tijd voor technisch werk. Wat beoordelingen van andermans werk (rollende ogen), en tijd voor wat eigen hacks; ik voltooide wat werk, deed wat lichte testen en publiceerde het toen. Da's altijd wat gevaarlijk, maar goed, openbare vernedering is goed voor het karakter :-) Nadat ik daarmee klaar was, was het al half zeven, en tijd voor een stevige work-out, en na douchen, sauna, en naar huis lopen was het al acht uur. Maar vlak voordat ik aankwam zag ik een hardloper, en dat inspireerde mij om nog een uurtje te gaan hardlopen, over de eilanden bij de ondergaande zon - prachtig!

En nu ben ik net terug, nogmaal gedoucht. Maar ik heb nog steeds veel energie. Wat hebben ze toch in mijn lunch gestopt?!

Na mijn Estse avontuur was ik geïnspireerd om al die nieuwe, hippe GNOME applicaties eens te installeren die gebaseerd zijn op Mono. Ze zitten niet in Ubuntu, dus ik besloot de zaak zelf maar te compileren; en dat lukte alleen in mijn 32-bit chroot, mcs (de Mono C#-compiler) blijft gewoon 'hangen' tijdens het equivalent van 'linken' in de 64-bit omgeving. Maar goed, uiteindelijk werkt het nu allemaal.

Muine is Jorns muziekspeler, opvolger van Rhythmbox die hij ook al schreef, en die ik normaalgesproken gebruik. Muine (spreek uit 'mwien') heeft een wat eenvoudiger interface die meer gericht is op 'speel nu deze cd', dan 'beheer mijn muziekbibliotheek' (zoals Rhythmbox). Dat heeft voor en nadelen, maar het werkt best aardig moet ik zeggen. Nou ja, de meeste interactie met een muziekspeler is natuurlijk de muziek die je hoort.

Maar er is heel wat denkwerk vereist om het 'precies goed' te krijgen. Een simpele, intuïtieve interface is allesbehalve eenvoudig om te ontwerpen. Muine heeft een originele benadering gekozen, en die werkt best goed. Ik mis wel enkele features van Rhythmbox (zoals het slepen van multi-selects naar mijn MP3-speler); ik zal eens kijken hoe productief ik ben in C# :-) De simpele interface is wat ik ook nastreef met mijn veel simpelere teletekst programmaatje, en ik weet hoe lastig het is. Bijna dagelijks krijg ik een email van iemand die nog extra knop suggereert voor iets. Soms is dat een goed idee, en vaak niet...

Een heel jaar geleden sloot ik mijn allerlaatste dag in Thailand in stijl af; terug naar Nederland. Wauw. Wat gaat de tijd hard! En waar-o-waar ben ik over een jaar?

Ik ben nu toch een beetje door mijn energie heen ;-) Welterusten.

-- djcb @ 23:58 | 0 comments

 
TALLINN - Zondag. Ik ben vanmiddag teruggekeerd van mijn korte uitstap naar Estland. Ik heb echter geen foto's omdat mijn camera werd gestolen. Ahhhrrrggggg.... Nu wilde ik al een nieuwe kopen om dit soort foto's van Helsinki en omgeving te maken, maar het is erg vervelend.

Zaterdag rond het middaguur vertrok mijn schip, die me in iets meer dan anderhalf uur naar Tallin, Estland zou varen. Als er nog ijs ligt zijn er alleen langzamere boten beschikbaar, en die zijn ook favoriet bij Finnen die het tijdens de reis al op een drinken willen zetten. In mijn schip viel dat wel mee, maar toch zat een behoorlijk deel van de passagiers al met een groot glas bier voor de neus toen het schip nog niet eens van wal was gestoken. Ik hield het zelf maar bij wat koffie.

De reis was niet al te spannend, ik deed mijn Finse huiswerk (al die vervelende werkwoorden :-), en viel daarna in slaap, om eventjes buiten de haven van Tallin weer te ontwaken. Na ontscheping trof ik Jorn en zijn vriendin Piret aan, en ging met hen naar Jorns appartement. En ik deed de eerste indrukken op van Estland, een land met een roerige geschiedenis. Meest recentelijk heeft de Sovjet-bezetting (tot 1991) diepe sporen achtergelaten. Zo waren de woningen grotendeels in handen van de staat, en voelde *niemand* zich er verantwoordelijk voor. Met als gevolg dat de buitenkant en gemeenschappelijke gangen, trappenhuis enzovoort totaal niet onderhouden werden. Dit was duidelijk zichtbaar bij Jorns appartement, dat een alleszins fraaie, moderne en goed-onderhouden indruk maakt, maar het trappenhuis ziet er vervallen uit, net als de buitenkant. Niet zo lelijk als de buitenkant van mijn appartement, maar slechter onderhouden.

Nadat ik mijn bagage had uitgeladen was het tijd voor het onvermijdelijke toerisme, en Tallinn heeft het nodige te bieden. Tallinn is een oude Hanzestad (de Hanze is een Middeleeuws samenwerkingsverband tussen kooplieden uit veel Europese steden, waaronder ook Kampen en Deventer). Het centrum van Tallinn biedt veel oude kerken, torens en huizen die 'middeleeuws' aandoen. Er zijn veel souvenirwinkels en restaurants en straatstalletjes die de Middeleeuwse sfeer proberen op te wekken. Estland is door veel verschillende heersers geregeerd, en die hebben elk hun sporen achtergelaten - Zweden, Duitsers en Russen.

Na het beklimmen van een kerktoren en genoten te hebben van het prachtige uitzicht, en natuurlijk de nodige foto's gemaakt te hebben, dronken we koffie in een cafë, en daar ging mijn camera verloren... grmppff...

Naast toeristische toerisme zijn er natuurlijk nog meer soorten. We verlieten daarom het centrum, en liepen langs het spoor, langs de haven... Daar waren de resten van de Sovjetoverheersing goed te zien; troosteloze flats, verlaten en kapotte gebouwen enzovoort. Jongelui in ronkende tiendehands Mercedessen. We hadden geen tijd voor een van de typisch Russisch wijken, die na zonsondergang niet echt veilig zijn... Ongeveer een kwart van de bevolking bestaat uit Russen, die op een wat gespannen voet staan met de Estse bevolking. Veel Russen zijn gekomen via 'russificatie'-projecten van Stalin, die elk Ests onafhankelijkheidsstreven smoorde in bloed. De haat gaat diep bij sommige Esten.

Onze wandeling toonde gebouwen uit verschillende tijden; Duitse stijl, degelijke, blokkige gebouwen uit de Stalinistische tijd, en veel bouwsel van lage kwaliteit uit de tijd erna. En daarna het Estland van de 21^e eeuw; een groot glimmend winkelcentrum met alle bekende westerse merken (daar kan Helsinki niet aan tippen!), bovenop de plek waar ooit een standbeeld van Lenin stond. Voor veel Esten is het erg duur, maar Finse en andere toeristen geven er graag hun euro's uit.

Hoewel Estland een sterke economische groei kent, moet het van ver komen. Er komt nog armoede voor, zeker in het economisch zwakke en vervuilde oosten van het land, met zeer hoge werkloosheid en AIDS-cijfers. Het valt nog te bezien wat de invoering van de Euro volgend jaar, zal betekenen (nu nog hanteert met de Estse mark). Estland kent geen progressief belastingstelsel. Iedereen betaalt 24% inkomstenbelasting, hoe veel of weinig men ook verdient.

We aten in een alleszins redelijk restaurant, waar de prijzen zo'n 50% lager liggen dan in Helsinki. Daarna zetten we ons gesprek voort in een café. We meden het absolute centrum van Tallinn, dat gedomineerd wordt door groepen Finnen. Veel zijn er dronken, en je moet oppassen voor de plasjes kots op straat en in de tram. Ook een toenemend aantal Britten komt naar Tallinn voor vrijgezellenavonden. Na een lange discussie over een breed scala aan onderwerpen kwamen we uiteindelijk in Club Moscow terecht, een van de weinig niet-uitgestorven uitgaansgelegenheden zonder rij voor de deur (meisjes in korte rokjes en hemdjes staan een half uur te wachten terwijl het -1°C is, brrrr). Maar goed, Club Moscow bracht ons bier en wodka en muziek... de legendarisch mooie Estische vrouwen zag ik daar nauwelijks (die stonden zeker nog in de rij;-); de mannen waren er wel bovengemiddeld lelijk...

Rond vier uur waren we terug bij Jorns appartement, waar ik spoedig in diepe slaap geraakte, maar enkele uren later al weer door de stralend zon gewekt werd. Uiteindelijk was ik nog *net* op tijd voor de boot van 12:55 (nou ja, ik rende voor mijn leven en als je het dan *net* gehaald denkt te hebben, wacht die boot eerst nog 15 minuten alvorens het ruime sop te kiezen!). Het schip zat natuurlijk weer vol met Finnen, en velen hadden steekwagentjes en koffers vol met flessen drank meegenomen. Drank is goedkoop in Estland, en duur in Finland. Ik kocht zelf een flesje Estse likeur van mijn laatste Estse marken - bij mijn aankomst in Finland viel het echter kapot op de kade :-(

Eindconclusie is dat Estland zeker het bezoeken waard is - of het nu gaat om authentiek toerisme naar het 'middeleeuwse' centrum, nostalgisch toerisme naar kapotte huizen en de tijden van weleer of modern toerisme met drinken en uitgaan, Tallin biedt het allemaal. Ik ben zeker van plan het land vaker te bezoeken, en dan wellicht ook de rest eens te bekijken. Er zijn veel plekken die misschien niet *mooi* zijn, maar wel *karakter* hebben. Eindconclusie 2 is dat ik op zoek moet naar een nieuwe camera...

Jorn: bedankt!

-- djcb @ 20:54 | 0 comments

 
HELSINKI - Vrijdagavond. hard gewerkt, dit kwartaal en natuurlijk ook vandaag. Ik had niet zoveel tijd, maar heb m'n kleine hackprojectje kunnen afronden. Maandag zat ik het in bugzilla, en wellicht ook upstream.

Maar nu is het vrijdagavond, tijd om een beetje te ontspannen. Na mijn eerdere goede ervaringen met Koff-olut, is het ditmaal de beurt aan Karjala-bier. Dat smaakt goed! Karjala betekent Karelië, de landstreek waarover nog zo hard gevochten is met de Russen in de zg. Voortzettingsoorlog in de periferie van WO2. De democratische Finnen wisten hun onafhankelijkheid te bewaren dankzij steun van Nazi-Duitsland; uiteindelijk moesten wel flinke delen van Karelië aan de Sovjet-Unie worden overgedragen.

Morgen voert mijn weg naar de Hanzestad Tallinn, de hoofdstad van Estland, op bezoek bij Jorn. Ik probeer me al een beetje in te lezen in de wetenswaardigheden over deze stad. De Nederlandse Wikipedia-pagina citeert een Antwerps journalist die in 1929 schreef:

Welk een krachtige en doelbewuste opbloei van het moderne leven in dit decor van schilderachtige en dichterlijke tradities? bij een volk dat zich bekend wil maken? aan de volken van het Westen, waartoe het met alle geweld behooren wil. En ook behóórt?

Een citaat dat ook nu erg van toepassing schijnt, iets meer dan tien jaar na de onafhankelijkheid. Maar ik kan er nu slechts weinig over zeggen; ik heb de batterijen voor mijn camera in ieder geval op volle sterkte, voor het geval mijn toeristische hart sneller gaat kloppen. Naast de historische gebouwen en goedkope alcohol staat Estland ook bekend om die hübschen Estinnen. Ik ben benieuwd.

Ik luister naar de muziek van het IJslandse Falkenbach; de klanken uit lang vervlogen tijden, over Thor en Wodan, over drakenschepen, zwaarden, vuur en ijs... Lange liederen met een kadans en een melodie die moeilijk uit het hoofd te bannen is.

When the moon shines bright from the dark black sky
We raise our swords to thy hail
when the runes are thrown and the ravens fly
as a sign of our heathens prevail

Mijn favoriet nummer moet wel ...When Gjallarhorn Will Sound... zijn, maar Vanadis (3 min) is ook wel leuk. Nou ja, laat ik niet de illusie hebben dat meer dan 1% der mensheid zich aangetrokken voelt tot dit soort muziek; maar ik ben benieuwd hoe ik over tien jaar terugkijk op dit moment. Dat geeft overigens weinig hoop - tien jaar geleden luisterde ik al naar ongeveer dezelfde muziek als nu.
-- djcb @ 01:06 | 0 comments

 
HELSINKI - Een klein voorjaarsoffensief van de winter; de temperaturen zijn weer gedaald tot onder het vriespunt, en zo en dan is er zelfs wat lichte sneeuwval. Mijn trouwe vrienden van de belastingdienst trakteerden me op een dwangbevel voor een klein en reeds zes weken geleden betaald bedrag... hopelijk kunnen we de zaak ophelderen, anders mag ik straks Nederland niet meer in!

Aardige dag; veel email, veel dingen die geregeld moeten worden, veel rapportage, weinig vergaderen. Maar ik kan gelukkig behoorlijk voortgang boeken.Het leven in een grote organisatie bestaat natuurlijk voor een groot deel uit het praten met mensen, informatie verzamelen, en de diverse neuzen in de door mij gewenste richting zien te krijgen. En dat lukt gelukkig ook. En mijn hack is bijna klaar. Hulde!

Voor zaterdag heb ik een tripje geboekt naar Tallinn en naar Jorn, de hoofdstad van Estland. Het is een tripje van ongeveer anderhalf uur, met de 'jetline' boot. Nu het ijs verdwenen is, hebben deze snelle schepen de dienstregeling hervat. Daarvoor waren alleen grotere, langzamere schepen beschikbaar - zoals die van de VikingLine. Bij de term 'vikingen' denken veel mensen aan woeste dronken schreeuwende barbaren. En dat schijnt ook een erg accurate beschrijving te zijn van de passagiers van de VikingLine :-) Waar Finnen niet tot de aankomst in Tallinn wachten om het eens op een stevig drinken te zetten, en schreeuwend en lallende over het dek waggelen...

Nadat Estland EU-lid is geworden, werd de Finse overheid gedwongen de alcoholaccijnzen te verlagen (men kon immers vrijwel onbeperkt invoeren vanuit Estland). Maar nog steeds schijnen de alcoholprijzen er een stuk lager te liggen. En alcohol is tegelijk de rode lap en de achilleshiel van de verder zo rustige en wetsgetrouwe Finse volksaard... Naar verwachting zitten er niet zoveel Vikingen op mijn snellere schip. We zullen zien...

Het wordt hier nog druk in huis; in juni heb ik zowaar al dubbelboekingen!

Vandaag is het ook weer de hoogste tijd voor mijn huiswerk voor de Finse les van morgen. In een ideale wereld zou ik daar elke dag een half uurtje aan besteden, maar goed, JIT-studeren is zo'n beetje wat ik de laatste twintig jaar gedaan heb, dus da's niet zo heel eenvoudig te wijzigen.

De Finse werkwoorden blijven nog even het onderwerp. Er zijn best veel vormen voor elk werkwoord. Nemen we bijvoorbeeld het werkwoord "werken", työskennellä. Het eindigt op '-lä', en is derhalve een z.g. type-III werkwoord. Dat wil zeggen dat de stam van het werkwoord työskennellä => työskennel + e, dus työskennele.

De oplettende lezer zal nu opmerken dat dat toch de *zwakke* (heikko) stam is - dient deze niet verbogen te worden naar de *sterke* (vahva) vorm voor de 1e en 2e persoon? Inderdaad - goed opgelet! De nn verbuigt naar nt. De 'sterke stam' luidt dan työskentele en de vervoeging van alle tegenwoordige-tijdsvormen gaat dan als volgt:

TYÖSKENNELLÄ (werken)
minä (ik)	työskentelen	me (wij)	työskentelemme
sinä (jij)	työskentelet	te (jullie/u)	työskentelette
hän (hij/zij)	työskentelee työskennelee	he (zij)	työskentevät työskennevät

UPDATE: zoals iedereen al zag, geldt bij type-III werkwoorden ook voor de 3e persoon de sterke vorm van de stam. Aangepast.

Als laatste verrassing moet natuurlijk de uitgang -vat voor de derde persoon meervoud verbogen worden naar -vät, vanwege de zg. klinkerharmonie. De letters a, o en u worden aan de voorzijde van de mond uitgesproken, terwijl ä, ö en y aan de achterzijde worden uitgesproken (i en e zijn 'neutraal', uitspraak van klinkers volgt het Duits), zie het Venn-diagram rechts. Finse monden kunnen zich maar moeilijk in de bochten wringen om in een enkel woord zowel de voor- als de achterzijde te gebruiken. De werkwoordsuitgangen (en veel ander uitgangen) zijn daarom 'geoptimaliseerd'. Hoewel het Fins ze zelf vermijdt, zijn er natuurlijk buitenlandse en combinatiewoorden die niet zo harmonieus zijn - Grönland.

-- djcb @ 02:01 | 0 comments

 
HELSINKI - Het is dinsdag (nou ja, het is al woensdagochtend, een dag die als een nacht verschijnt :-) De temperaturen zijn een beetje gezakt, en liggen nu rond de -2°C (ca. middernacht). Vanochtend was er zowaar een sneeuwbuitje. Maar de zon laat zich ook zien. De wolken waren ook wel heel bijzonder vandaag (foto vanaf de brug van Ruoholahti naar Lauttasaari ('ruoho' - gras, 'lahti' - baai; 'lautta' - veerboot, 'saari' - eiland))

Het was weer druk op kantoor; maar gelukkig was er *voortgang*. Mijn Inbox slonk naar slechts drie berichten, oftewel drie items op mijn todo-lijst. Naast mijn manageriële taken was er ook nog wat tijd voor het schrijven van wat code, en dat bevalt toch ook wel aardig; muziek op de oren, schoenen uit (sorry!) en rammen op die plank. Kleine overwinningen in de microkosmos van een stukje programmacode; kneden, bakken, slijpen en polijsten totdat het de juiste eigenschappen heeft. Lastige problemen. Even opstaan en naar de koffiemachine lopen, en op de terugweg heb ik een oplossing.

Maar natuurlijk moeten er ook rapporten geschreven worden, budgetten bewaakt, vergadering bijgewoond - dat hoort er allemaal bij.

Vandaag bleek mijn telefoon ook gerepareerd; het schermpje van mijn 6820 was gebroken, maar kon gelukkig weer hersteld worden. Veel collega's hebben meer geavanceerde telefoons, en glimlachen als ze mijn kleine elegante toestelletje zie. Tijdens het ziekteverzuim van mijn telefoon had ik er eentje geleend van een collega, eentje met een wat rare vormfactor (de telefoon!) nl. een schelp. Sterk punt (dit is *bijna* een Nokia-reclame) van mijn toestel is het ingebouwde toetsenbord, zodat ik mijn langdradige schrijfstijl ook in SMS-berichten kan uiten.

Thuisgekomen raakte ik verzeild in enkele chats; een bang iemand die uit Taiwan wil verhuizen in verband met de naderende Chinees-Japanse oorlog; iemand in Bangkok zwanger van een Nederlander (niet deze) en iemand in Singapore wier credit card opgegeten was door een hond! Wat leven we toch in een rare wereld!

En die baan in Rome is net aan mijn neus voorbij gegaan!

-- djcb @ 00:55 | 0 comments

 
HELSINKI - Een prachtige zondag. Het zonnetje schijnt bij een helderblauwe lucht; 8°C. Ik ben al vroeg opgestaan om de was te doen, mijn huis op te ruimen en schoon te maken, en ga nu verder met wat werk. Ik moet nog wat code schrijven hier en daar, en wil nog wat tijd besteden aan mijn Finse huiswerk.

Het grote nieuws hier is dat de premier van Finland - Matti Vanhanen wil gaan scheiden van zijn vrouw, na twintig jaar. Nu komt echtscheiding in de beste families voor, maar hier gaat het om de premier van het land, die bovendien getipt wordt als presidentskandidaat voor 2006. In enkele lokale tabloids, met pakkende namen als Ilta-Sanomat ("Avondnieuws") en Iltalehti ("Avondkrant") werden - natuurlijk - allerlei interessante achtergronden 'ontdekt'. Wat deed onze Matti zes jaar geleden in Tampere met partijgenote Tanja Karpela (rechts)? 'Vanhasen paineet kasvavat' "Druk op Vanhanen groeit" schrijft Ilta Sanomat (hier heet hij plots 'Vanhasen' - en dat lijkt geen typfout. De Finse grammatica blijft verbazen...).. Vanhanen schijnt nu 'opening van zaken' te willen geven. Finland siddert.

Vanmiddag heb ik, net als gisteren, eens een flink eind hardgelopen. Het is warm genoeg om dat in korte broek en t-shirt te doen. Het is heerlijk om in de frisse lucht te rennen, over heuveltjes, bruggen, door bossen, over eilanden... Er is niet veel verkeer, behalve wandelaars. En het gaat steeds beter. Ik heb de afgelopen maanden weinig hardgelopen, maar probeer de schade nu enigszins in te halen.

Ik heb een speciale selectie gemaakt van de muziek die inspireert tot harder lopen - het zal duidelijk zijn dat, zeg, 'Bright Eyes' niet echt tot grote prestaties aanzet. En ik heb speciaal wat muziek uitgekozen van lokale helden zoals Nightwish, Sonata Arctica en Children of Bodom; mannen (en Tarja Turunen) die het tempo erin weten te houden! En als bijverschijnsel verbetert mijn conditie zich ook. Waarvoor is niet helemaal duidelijk, maar het kan vast geen kwaad :-)

-- djcb @ 20:52 | 0 comments

 
HELSINKI - Gisteren was het tijd voor team-building. De lachtherapie ging niet door 's ochtends, ironisch genoeg omdat de lachtherapist ziek was. Dat kwam goed uit, want ik wilde nog enkele essentiële emails schrijven, een patch opsturen. Die patch bevatte nog een vervelende *fout*, die ik gelukkig snel herstelde, en meteen mijn patch halveerde] Deze week al heel wat tijd doorgebracht in Bugzilla....

Na de gezamenlijke lunch was er een twee uur durend college over het balanceren van werk en leven, het voorkomen van stress enzo. De spreker begon met (m.i. onbewezen) stelling dat we tegenwoordig zoveel harder werken dan vroeger, en dat dat allerlei problemen geeft. Maar het is natuurlijk altijd een populaire stelling voor het publiek - mensen horen dat liever dan 'jullie vinden misschien dat je hard werkt, maar het stelt eigenlijk niet veel voor'. Nu wil ik niet beweren dat er niet hard gewerkt wordt (met name door mij natuurlijk :-), maar laten we het ook niet overdrijven. Van hard werken is tenslotte nog nooit iemand dood gegaan.

Aan stress lijd ik ook niet snel; dat heeft ook niet zoveel met hard werken te maken maar meer met je instelling. Gewoon m'n werk doen, en als dat een wat langere werkdag vereist dan doe ik dat gewoon, zonder mijn energie te verspillen aan de gedachte dat ik het *zo* *ontzettend* *druk* heb. En ik kan m'n werk zonodig ook nog thuis doen. Ik voelde veel meer stress toen ik als 16-jarige de emballage-afdeling van een grote supermarkt op zaterdag zo snel mogelijk de flessen van de lopende band moest grijpen, in het juiste krat stoppen, kratten op container zetten, container naar buiten rijden, terugrennen - de band is al weer bijna vol. Sneller, sneller (wat je al niet doet voor €1,50 per uur). Dat werk was veel stressgevoeliger dan wat ik nu doe.

Ik wil de problemen van overwerkte mensen niet bagatelliseren, maar laten we onszelf geen problemen aanpraten... Overigens heb ik dit stress-college na 20 minuten ofzo verlaten omdat ik nog wat werk moest doen - ha.

Een heel erg goede manier om stress kwijt te raken is natuurlijk het neerschieten van collega's. In het centrum van Helsinki is zo'n schietkelder, waar je met laserpistolen kun rondlopen en punten kunt scoren door anderen in hun rug te schieten. Een bedrijfsuitjescliché natuurlijk - maar ik had het nog nooit gedaan. Het was erg enerverend, en grappig te zien hoe serieus iedereen het neemt - ikzelf nog het meest natuurlijk. Je krijgt een soort föhn met knipperlichtjes in handen gedrukt, en waant je vervolgens een dodelijke krijger. Het strijdperk was een donkere ruimte vol met dunne platen waarachter je je kon verschuilen, maar niet helemaal (net een kantoor!) Met mijn team kozen we een goed te verdedigen hoek uit, en wonnen zowaar het spel, ondanks het vele 'friendly fire' (strafpunten!).

De eigenlijke strijd deed me nogal denken aan Ender's Game, wat beaamt werd door collega's. Met zoveel mensen met een technische achtergrond kun je altijd refereren aan Ender of Harkonnen of 42, en iedereen weet waarover je het hebt. Waar muzikale smaak nogal varieert onder technici, lijkt de voorliefde voor science fiction en fantasy welhaast unaniem.

Na het schietwerk was het tijd voor Cultuur. In het theater van Malmi was een uitvoering van Six Characters in Search of an Author van Luigi Piranello, die iedereen natuurlijk kent omdat hij in 1934 de Nobelprijs voor Literatuur ontving. Directe reden om nu juist dit stuk te bezoeken was dat een collega - en mijn directe baas - een van de acteurs in het stuk was - de regisseur. Het toneelstuk begint met de repetitie van een toneelstuk. Die repetitie wordt dan bezocht door een zestal personages uit een toneelstuk, die graag hun verhaal willen spelen en laten optekenen. De personages zitten als het ware gevangen in hun eigen tragische verhaal. Deze uitgangspositie wordt dan gebruikt om het verhaal te vertellen, en de personages krijgen de kans om hun verhaal te doen, enigszins filosofisch en refererend aan sociale conventies en tegenstrijdigheden, maar ook met humor.

Een enkele collega meende het stuk het best met gesloten ogen te kunnen waarderen(!), maar ik vond het alleszins de moeite waard. Ik bezoek *nooit* theaters, maar dit was zeker interessant. Vergeleken met films is een toneelstuk natuurlijk veel statischer, maar er is ook veel meer ruimte voor diepgang in de dialogen.

Mijn baas was in ieder geval uitstekend geschikt voor zijn rol...

Na het toneel volgde nog een diner in semi-Middeleeuwse stijl, zonder bestek. Dat was ook leuk, en het werd gelukkig niet al te voorhoofs. Ik nam de bus naar huis, samen met een Hongaarse collega die ergens in de buurt schijnt te wonen. Dit keer heb ik goed opgelet dat ik juiste bus nam :-)

-- djcb @ 16:46 | 0 comments

 
HELSINKI - En zo is het alweer donderdagavond. Wat vliegt de tijd toch (cliché 1) als je het druk hebt (cliché 2). Best een productieve dag gehad; de bug fixing jihad gaat de goede kant op, insjallah. Ik heb heel wat werk kunnen verzetten, mensen gepingd, enz., en ik wilde dat graag allemaal vandaag nog doen...
... want morgen is het tijd voor wat team building. Mijn jaren als zelfstandige hebben me gespaard van al dit soort zaken - ik ben erg benieuwd. Ik ben niet zo'n groot liefhebber van dit soort groepsbijeenkomsten. Maar laat ik met een positieve (tjakaa!) instelling beginnen. En niet vergeten mijn camera mee te nemen!

Saanko esitellä itseni? Nimeni on Dirk-Jan. Olen Grönlantilainen. Donderdag is ook de dag voor mijn Finse les; dat was weer _zeer_ intensief. Het anderhalve uur leek meer op twintig minuten... We bespraken de resterende Finse werkwoordgroepen, en vele andere woorden die nuttig zijn in allerlei situaties. Ik denk dat ik wel wat meer tijd aan de studie moet besteden; misschien moet ik eens proberen de Finse Metro te lezen? Of een kinderboek? Een stripboek?

De Kalevala (het Finse nationale epos) moet nog even wachten... Ik heb een Engelse vertaling, maar ik kijk uit naar de dag dat ik het volgende kan lezen (en let op de illiteratie en rijm):

Mieleni minun tekevi,
aivoni ajattelevi
lähteäni laulamahan,
saa'ani sanelemahan,
sukuvirttä suoltamahan,
lajivirttä laulamahan.
Sanat suussani sulavat,
puhe'et putoelevat,
kielelleni kerkiävät,
hampahilleni hajoovat.

(beschikbaar bij Project Gutenberg, net als de Engelstalige versie)

Vandaag kreeg ik ook een aanbod voor een huisgenote voor deze zomer. Dat zou natuurlijk veel problemen oplossen, ten koste van wat privacy. Ik zal er over nadenken. Maar ik weet ook nog niet wie het is.

Na vele vruchteloze apt-get's blijkt Hoary's opvolger - 'Breezy' - nu eindelijk actief.

-- djcb @ 00:01 | 0 comments

 
HELSINKI - Vandaag was weer een (duh) drukke dag; maar het ging goed, en ik had weer wat tijd om wat te hacken, hetgeen tot een nuttig stukje code leidde. niet slecht voor een uurtje werk ofzo; meeste tijd besteed aan wat ijsberen. "Als je het probleem begrijpt is de implementatie triviaal", aldus mijn Twents/Turkse prof.; enigszins academische wijsheid natuurlijk, maar ook niet helemaal onwaar.

Een Russische collega sprak mij aan over Maywood, de twee Friese dames die begin jaren '80 grote hits scoorden met Late at Night, Mother how are you today en natuurlijk Rio. Het blijkt dat zij als een van de zeer weinige westerse artiesten ook in de toenmalige Sovjet-Unie hun platen mochten uitbrengen; een hoge partijfunctionaris bleek een voorliefde voor de muziek van de dames ontwikkeld te hebben. Mijn collega had goede jeugdherinneringen aan de muziek, en probeerde deze recentelijk weer op te halen.

Na werktijd ditmaal geen Lauttapub, maar direct naar huis. Want ik moest natuurlijk mijn huiswerk nog doen voor de Finse les van morgen! De tegenwoordige tijd van werkwoorden, inclusief vragen en ontkenningen ken ik nu wel zo'n beetje - de vervoegingen tenminste. Modelleerling als ik ben, heb ik alle zes typen werkwoorden doorgenomen; het programmaatje dat ik daarvoor schreef, heeft mijn brein op juiste wijze gemasseerd, zo lijkt het. Een Finse college kon zelfs geen bizar, archaïsch werkwoord verzinnen dat niet correct werd vervoegd door het programma :-) Maar dat ligt waarschijnlijk aan hem. [Het was nog een heel gepruts om shell, perl en emacs allemaal dezelfde taal te laten spreken - UTF8 - inverband met de vele 'umlauts'.]

Na mijn huiswerk heb ik nog wat mails beantwoord, mijn ov511-patch opgestuurd en muziek geluisterd. Nog één dag *echt* werken, want vrijdag is een dag voor team-building; dat wordt vast leuk.

(dat rare ronde gebouw in het midden is de weerspiegeling van camera - en het is niet eens een spiegelreflex-camera (trouwens, wie verzint zo'n naam -- 'spiegelreflex'?!))
-- djcb @ 00:50 | 0 comments

 
HELSINKI - Na mijn aanvankelijk wakkere nacht, gisteren, lukte het uiteindelijk toch de slaap te vatten. Enkele uren later was het echter al weer tijd om mijn bed te verlaten. En niet gehinderd door enig slaapgebrek vocht ik mij een weg door de dag - het was zelfs een erg productieve dag. Slechts iets meer dan twee uur vergaderen, en dan nog *goede* vergaderingen. Kort, bondig en doelgericht. Ik introduceerde met enig succes de term bug fixing jihad (die ik overigens ook maar ergens gehoord heb); het is grappig hoe zo'n meme zich verspreidt. Het is een gewoonte van mij om wat met neologismen te strooien, en soms blijft er iets hangen...

Vandaag heb ik ook weer eens wat code geschreven; deur dicht, muziek in de oren en dan afdalen in de autistische microkosmos van emacs en gcc. Enkele malen kwam een collega binnen, die dan genoodzaakt was met zijn handen voor mijn ogen te zwaaien, om mij uit mijn trance te ontwaken; terwijl mijn vingers in een statacco ritme op het toetsenbord roffelen. De ogen priemend op het scherm.

Daarna was het tijd voor een welhaast maniakale work-out en sauna. En dat werd weer gevolgd door wat verdere computeractiviteiten; het was na half negen toen ik uiteindelijk weer opsteeg naar de Echte Wereld, nog net op tijd om wat inkopen te doen in het Ruoholahti winkelcentrum (kauppakeskus). En toen kon ik eindelijk naar huis.

Na alle activiteit was ik daar wel aan toe; maar ik besloot dat ik wel een biertje (olut) verdiend had, en vlakbij m'n huis is de Lauttapub waar ik nog nooit geweest was. Met goede reden, zo bleek. Het menselijke wrakhout dat op de stranden van Lauttasaari is aangespoeld, had zich in dit café verzameld zo leek het :-) Een Aziatische(?!) dame achter de bar verkocht me een groot glas goedkoop bier in een ruimte, blauw van de rook. Toen de politie haar opwachting dreigde te maken, moesten snel dat geld en die speelkaarten van tafel...

Toen ben ik maar naar huis gegaan, waar ik mijzelf tracteerde op mijn favoriete avondsnack: geroosterd brood met tonijn en ketchup. Een verre correspondente attendeerde mij op het het aanstaande Song Kran-festival (het Thaise nieuwjaar, waar mensen elkaar met water en talk bekogelen; niet zo erg bij 37°C...). Ik ben benieuwd of dat hier ook uitbundig gevierd gaat worden?!

-- djcb @ 23:59 | 0 comments

 
HELSINKI - Zo. Gisteren dacht ik nog dat de lente was aangebroken, maar vanmiddag sneeuwde het. Verder een grauwe dag, bewolkt. Goed om te werken... En ik heb dan ook heel wat kunnen doen - wat zich tegenwoordig slechts openbaart in het afnemende aantal berichten in mijn Inbox - waar zijn de tijden gebleven dat ik dat kon afmetend aan verbruikt schuurpapier? Of lege potten verf? Slechts iets meer dan een jaar geleden :-)

Het is al bijna 02:00 in de nacht van maandag op dinsdag; om onduidelijke redenen ben ik nog vol energie, en kan ik de slaap niet erg vatten, iets wat me gelukkig niet vaak overkomt. En daarom schrijf ik maar wat - maar vooralsnog is in ieder geval het schrijven niet erg slaapverwekkend. Mijn landgenoot in den vreemde, Jorn, heeft nu ook zijn eigen blog, waarin hij een aardig beeld schetst van het leven in Tallinn, de hoofdstad van Estland. Hij werkt bij een onzer onderaannemers. En hij spreekt Ests - geen geringe prestatie!

Ondertussen probeer ik me wat Fins vocabulair eigen te maken; er zijn relatief weinig leenwoorden, en de rest is nogal disjunct van de paar andere talen die ik ken. Mensen kijken een beetje vreemd naar me als ik vijf minuten naar een of ander billboard staar, in de hoop de betekenis te ontcijferen. En blijkt dat ik die werkwoorden nu weliswaar feilloos kan vervoegen, maar dat ik niet weet wat ze betekenen :-)

Wow - de CVS Emacs-voor-Win werkt prima. Het ziet er wat strakker uit met de GTK+-pictogrammen; zo strak dat ik ze zichtbaar houd, tegen mijn (tool-bar-mode nil) gewoonte in. Verder... Outlook explodeert enkele malen per dag. Als dat eenmaal gebeurd is, blijkt de interne structuur een beetje kapot. Het helpt wel om een keer te starten en dan meteen "Exit & Log-off" (anders crasht 'ie meteen weer...). En dan zijn er nog wat 'spook'-programma's die soms 99% CPU verbranden. En mij niet toestaan ze de nek om te draaien. De computer helpdesk begrijpt er ook niets van en factureert mij intern voor het delen van die wijsheid.

Om mijn leven nog enig kleur te geven in het grauwe Helsinki, kan ik natuurlijk altijd terugdenken aan het glorierijke verleden... precies een jaar geleden zat ik in Kuala Lumpur en viel ik in slaap (ha! toen wel!) tijdens het bekijken van Hidalgo in het backpackers hostel. Daar waar het avontuur op je afkomt. Waar zou ik zijn over een jaar? Wie het weet mag het zeggen. Ik kan natuurlijk niet de rest van mijn leven besteden aan het schrijven van een blog met hyperlinks naar spannende tijden in het verleden! Of misschien moet ik maar accepteren dat werken minder verhalen oplevert dan een beetje rondreizen...

-- djcb @ 02:24 | 0 comments

 
HELSINKI - Zondag. De dag begon zonnig, maar de mist heeft zich al weer meester gemaakt van de lente... En ik was nog wel van plan om wat mooie foto's te maken...

Ik heb al zeker twee weken de televisie niet ingeschakeld (even testen - tv doet 't nog wel :-). Ik probeer enkele malen in de week het Nederlandse tv-journaal te zien; uitzendinggemist.nl biedt het journaal op postzegelformaat. In 2002 zat ik Hervey Bay, Australië toen ik hoorde van het overlijden van prins Claus, tien dagen na de gebeurtenis. Nu probeer ik het nieuws iets beter te volgen. Ik volg het Nederlandse nieuws in ieder geval *beter* dan het Finse nieuws; vooralsnog ben ik veroordeeld tot de Engelstalige internet-editie van de Helsingin Sanomot, schijnbaar de grootste krant hier. Afgezien van wat grotere gebeurtenissen als 2001-09-11 en 2002-05-06; daarna begonnen mijn ontdekkingreizen, en raakte ik de draad een beetje kwijt wat betreft het nieuws, dat ik vroeger zo nauwgezet volgde.

Ik hoop dat ik met mijn toenemende kennis van de Finse taal het nieuws hier *wel* kan gaan volgen; ik vermoed dat zelfs 'soap' (saippua) best goed materiaal is om wat te leren. Ik ben m'n computerprogrammaatje (zie zaterdag) nog wat aan het uitbreiden om alle tijden aan te kunnen, maar ik moet natuurlijk ook proberen de kunde van het programma in mijn brein te krijgen. In tegenstelling wat veel mensen denken, heb ik geen Perl-interpreter in mijn hoofd...

Vanmiddag was de mist echter wat opgetrokken, en kon ik zelfs in korte broek gaan hardlopen over de diverse eilanden hier, elk verbonden door bruggetjes. De sneeuw en het ijs zijn vrijwel verdwenen, en het is een graad of 5 (in de schaduw), maar met een zonnetje erbij gaat het best :-) Ik liep niet al te hard, vanwege enige trainingsachterstand voor wat betreft hardlopen. Maar ik was al lang blij dat ik 't een 40 minuten ofzo kon volhouden, in heuvelachtig terrein. Tijd opnemen lukt niet; ik heb mijn horloge ergens laten slingeren, strategisch of niet...

Tenslotte getracht mijn OV511 webcam werkend te krijgen. Dat was niet zo eenvoudig; de 2.6.11 kernel driver compileerde, maar werkte niet (de benodigde decompressiecode zit niet in de kerneldriver?!). Vroeger nam je dan de versie die (nog) niet in de kernel was opgenomen, en die de compressiecode wèl had. Sinds kernel 2.6.10 (denk ik) compileert die echter niet meer. Oplossing bleek *uiteindelijk* eenvoudig; vergelijk kernelsource en driver, en port de minimale code om de driver weer te laten compileren. Vijf regels code ofzo..., en het werkt! (zie foto).

-- djcb @ 23:31 | 0 comments

 
HELSINKI - Zaterdag. Vandaag is een hele *mistige* dag; het is enkele graden boven het vriespunt, beetje motregen. Uitstekende dag om binnen te blijven. Een beetje chatten met verre vrienden in diverse werelddelen. Het is nu zaterdagavond en nog even overwoog ik de stad te bezoeken voor wat vertier; maar na mijn langnachtelijke ervaringen van vorige week lijkt dat niet zo'n goed idee...

Voor nog wat 'triviablogging' - ik heb m'n huis een beetje opgeruimd. Gisternacht blijkt een plank vol met serviesgoed te zijn losgeraakt en ongeveer een halve meter later op het aanrecht terecht te zijn gekomen. Ik heb *niets* gehoord, terwijl het geringste nachtelijke sms-piepje mij terug in de wakende wereld brengt. Ik ben deze week ook de piano kwijtgeraakt, hetgeen enig stof en een heleboel ruimte opleverde.

Uiteindelijk heb ik maar een perlscript geschreven om me te helpen bij het vervoegen van Finse werkwoorden. Niet zo heel moeilijk natuurlijk, maar een goede oefening om alle kleine regeltjes ook te begrijpen. Mijn leerboek blijkt het niet altijd eens met wikipedia, en de regels zijn niet helemaal consistent.

Bijvoorbeeld, 'type III'-werkwoorden worden gedefinieerd als werkwoorden die eindigen op (o.a.) -ta of -tä. En 'type IV'-werkwoorden zijn werkwoorden eindigend op -ata of -atä; dus elk type-IV werkwoord is ook een type-III... er blijken dan weer wat regels onvermeld te zijn, namelijk dat type III gaat over medeklinker + -ta of -tä. De wikipedia-pagina is op dit punt wat vollediger, maar mist weer andere dingen, zoals type VI-werkwoorden; bovendien zijn types II en III omgewisseld ten opzichte van mijn lesmateriaal.

Het perlscript werkt tamelijk goed, en ik heb een -x 'explain' mogelijkheid gemaakt, zodat het programma me kan uitleggen hoe het tot een bepaalde vervoeging komt. Het werkwoord olla ('zijn'), een van de weinige onregelmatige:

% finverbs -x olla

+ 'olla' is a type III verb, because it ends in -la
+ the stem for a type I/II/III verb is the full verb,
  minus the last two letters ('la'): 'olla' => 'ol'

PRESENT TENSE for olla
- no consonant gradation

minä olen       [ol + e + n]
sinä olet       [ol + e + t]
hän  ole        [irregular]
me   olemme     [ol + e + mme]
te   olette     [ol + e + tte]
he   ovat       [irregular]

Nu nog de verleden tijd, de voltooid verleden tijd en nog wat andere interessante tijden. Het Fins kent echter geen toekomende tijd, en geen verschil tussen hij en zij.
-- djcb @ 22:51 | 0 comments

 
HELSINKI - Geen recente foto's, dus een wel *zeer* mannelijk uit Maleisië, waar ik precies een jaar geleden was...

Donderdag was een lange en vermoeiende dag. 's Ochtends had ik een bijeenkomst in een hotel (het Radisson Seaside, alwaar ik eerder in november verbleef), voor een heleboel management, praten, discussie etc.; best interessant, maar het begon al vroeg met een spreker die tot 15(!) bulletpunten in zijn PowerPoint-presentatie verwerkte. Na de lunch was het tijd voor een training met een of ander interessant stuk software, bedoeld om efficiënter te kunnen werken; natuurlijk heb ik de nodig scepsis tegen dit soort 'productivity boosts'; te vaak leveren ze alleen maar extra werk en bureaucratie op. Maar in dit geval lijken sommige dingen in ieder geval nuttig...

Na deze dag zonder 'echt' werk was ik toch mijn scherpte al wat aan het verliezen... en toen moest de Finse les nog beginnen. Samen met een Japanse en een Italiaanse collega kregen we anderhalf uur onderricht in Finse taal. Dat was... intensief! Geen aap-noot-mies (apina-banaani-...) maar een instructie in de vervoeging van Finse werkwoorden; de zes verschillende groepen, tijden, vragen, ontkenningen, het hele circus. De werkwoorden gehoorzamen een behoorlijk aantal regels, en het kost even tijd om die te verteren.

Voorbeeld: het werkwoord lukea (lezen):

1. lukea is een lid van groep I (want het eindigt op twee klinkers);
2. de stam van werkwoord luidt luk (werkwoord minus die twee klinkers) en eindigt op k;
3. volgens de 'k'-medeklinkerregel: k-> (van k naar niets) voor alles behalve de derde personen enkel- en meervoud; [er zijn 14 verschilende medeklinkerregels]
4. het eerste teken van de suffix is de eerste letter na de stam, hier e en vervolgens:
5. voor 1^e, 2^e en 3^e persoon enkelvoud (ik, jij, hij/zij) gelden dan resp. de suffices -n, -t en klinkerverdubbeling;
6. voor 1^e, 2^e en 3^e persoon meervoud (wij, jullie/u, zij) gelden dan resp. de suffices -mme, -tte, -vat;
7. voor de klinker in de suffix geldt bovendien zg. klinkerharmonie; als de letter van regel 4 een ä, ö of y is, dan veranderen eventuele corresponderende klinkers in de suffix (a->ä, o->ö, u->y); daar is hier echter geen sprake van;

en dus:

LUKEA (lezen)
minä (ik)	luen	me (wij)	luemme
sinä (jij)	luen	te (jullie/u)	luette
hän (hij/zij)	lukee	he (wij)	lukevat

(hopelijk geen fouten gemaakt...)

Vorig jaar schreef ik een programma voor de vervoeging van Nederlandse werkwoorden, in Haskell; dat was best leerzaam. Ik overweeg ook een programma voor Finse werkwoorden te schrijven; dat dwingt me de regels *precies* te begrijpen dat ik ze zelf aan een domme computer kan uitleggen. Wat zal ik ditmaal eens gebruiken? Emacs-lisp? Ruby? Of toch maar gewoon in Perl? Da's vast het gemakkelijkst.

Zo, nog een dagje en dan is het weekeinde al weer daar. Maar het is wel een drukke dag morgen. Ik heb al een uur of vier vergaderingen ingepland, moet nog drie rapportages voltooien, en dan nog het normale regelwerk. Maar het is niet echt vervelend.

Op veel plekken in de wereld is vrijdag casual vrijdag; als je in Sydney een bank inloopt op vrijdag zitten mensen ongestropt, soms zelfs in (iets te kleine) korte broek! In Finland houdt men van regeltjes, maar niet waar het kleding betreft - elke dag is casual. Mensen komen binnen op grote brute schoenen, en verwisselen die dan binnen voor de sandalen - stel je voor, een iets te korte lange broek, witte sokken en sandalen. Ik verwacht echter geen korte broeken.

-- djcb @ 20:27 | 0 comments

 
HELSINKI - En zo is het alweer woensdag.

Het weer begin hier echt lente-achtig te worden (voor Finse begrippen). Een stralend zonnetje, zo zie ik van achter de ondoordringbare ramen van het kantoor aan de Itämerenkatu. Mijn kamer heeft niet echt een interessant uitzicht: het Ruoholahti-winkelcentrum. Maar ik mag nog van geluk spreken - er zijn ook mensen die uitkijken op een *begraafplaats*.

Werk is druk - natuurlijk - maar ik doe mijn best. Ik heb de maken met een multiversum van *heel* veel verschillende mensen die dingen van mij willen, of van wie ik dingen verlang. Het vergt de nodige behendigheid dat allemaal te coördineren. De meeste mensen zijn gelukkig erg geïnteresseerd in wat ze doen, en overal hoor je gesprekken over allerlei belangrijke of onbelangrijke details. Het ligt in mijn aard om dingen wat te relativeren, en detaildiscussies weer te koppelen aan de 'echte wereld', en dat wordt over het algemeen wel gewaardeerd (denk ik...). Na enige tijd ken ik de mensen om mijn heen natuurlijk wel een beetje, en weet ik wat ik aan wie heb, en vice versa.

Donderdag beginnen mijn lessen Fins; ik ben benieuwd. Geschreven Fins is al tamelijk lastig, en verschilt behoorlijk van gesproken Fins. Maar het is een goede kans eens een totaal andere taal te leren; linguïstiek heeft me altijd geïnteresserd, en het zou ook zo maar *nuttig* kunnen zijn. Het duurt vast nog wel even voordat ik de gemiddelde dronken Fin in een bar kan verstaan, maar hopelijk kan ik nachtelijke wandeltochten voortaan voorkomen...

Een local vroeg mij me mijn *eerlijke* mening over de Finnen te geven. Nou, dat was niet zo'n probleem, er valt vooralsnog weinig slechts te zeggen. Ik heb niet het idee dat Finnen heel erg verschillen van Nederlanders; misschien zijn Nederlands gemiddeld iets extroverter, maar de gemiddelde Fin verschilt niet zoveel (na alcohol is alles anders natuurlijk). De Finnen die ik van (een beetje) nabij ken zijn in ieder geval hartelijk en vriendelijk.

Een ttb-gebruiker wees me op het volgende:

1:djcb@mindcrime (0) % wget -U "foo" http://teletekst.nos.nl/gif/100-01.html  ~
--22:53:13--  http://teletekst.nos.nl/gif/100-01.html
           => `100-01.html'
Resolving teletekst.nos.nl... 145.58.30.41
Connecting to teletekst.nos.nl[145.58.30.41]:80... connected.
HTTP request sent, awaiting response... 403 Forbidden
22:53:13 ERROR 403: Forbidden.

2:djcb@mindcrime (1) % wget -U "TTB/0.9.1" http://teletekst.nos.nl/gif/100-01.html
--22:53:25--  http://teletekst.nos.nl/gif/100-01.html
           => `100-01.html'
Resolving teletekst.nos.nl... 145.58.30.41
Connecting to teletekst.nos.nl[145.58.30.41]:80... connected.
HTTP request sent, awaiting response... 200 OK
Length: 4,583 [text/html]

100%[====================================>] 4,583         --.--K/s

22:53:26 (64.86 KB/s) - `100-01.html' saved [4,583/4,583]

Hehe :-)
-- djcb @ 23:35 | 0 comments

 
HELSINKI - Het weekend zit er al weer bijna op....

Zaterdagavond - wat een avond *urhgg*. Na vele nieuwe vrienden (en nauwelijks vijanden) gemaakt te hebben was het dan toch tijd om weer naar huis te gaan; ditmaal bleek er een *bus* beschikbaar, wat een me een flinke wandeling of een dure taxirit kon besparen. Zo gezegd, zo gedaan, om 04:25 ging bus 08 naar Lauttasaari/Drumsö, ik bevestigde het reisdoel nog bij de chauffeur - dacht ik. Ik slaagde er onderwijl ook nog in het schermpje mijn mobiele telefoon te breken.

Hoe dan ook, een busrit volgde, waarin iemand mij in het Frans en Duits probeerde duidelijk te maken dat JP II was overleden. Ik kan me zelfs nog herinneren dat z'n voorganger (JP I) stierf, in 1978 (of diens voorganger Paul VI, JP I stierf immers reeds na een maand als paus). In het krantje van de kleuterschool staat opgetekend dat ik daarover de opmerking maakte dat ik zelfs vooralsnog het aardse leven verkoos, en dan altijd nog de hemel kon verkennen. Of woorden van die strekking.

Met al die consternatie merkte ik nauwelijks op dat we wel een wat *typische* route volgden... maar toen waren we er eindelijk... Tenminste, iedereen verliet de bus, in een of andere vage woonwijk, en ik moest er ook uit. Bus reed verder, ik keek eens om me heen. Waar ben ik in vredesnaam?! Het bleek dat ik in Viiki was terecht gekomen, een kilometer of tien (!) ten noord-oosten van het centrum; geen bussen, taxi's of welk teken van beschaving dan ook... Dat was een lange wandeling *urrhg* (van rechtsboven tot linksonder in het kaartje...) Ik was ongeveer halverwege toen ik op metrostation Sörnäinen stuitte, en na enige tijd ging daar zowaar een metro naar Ruoholahti (tegenover m'n kantoor), en was het nog slechts een 20 minuten lopen over de brug naar huis. 06:45 was ik thuis. Voor altijd zal ik deze avond herinneren als de Avond van de Paus, en van de Sonic Firestorm op mijn MP3-speler.

Vandaag (zondag) werd ik pas 2 uur 's middags wakker (niet erg verbazingwekkend...). Voelde wel tamelijk productief; ik heb m'n huis opgeruimd en een nieuwe versie uitgebracht van ttb. Naar aanleiding van het 25-jarig jubileum had NOS Teletekst haar website een beetje aangepast, hetgeen enig McGuyverisme aan mijn kant vereiste. Maar het werkt nu weer.

Tenslotte kreeg ik honderden emails met vragen waarom mijn .emacs niet in met kleurtjes enzo beschikbaar is... uw wil geschiede.

-- djcb @ 20:01 | 0 comments

 
HELSINKI - Zaterdag. De lente heeft een tactische terugtrekkende beweging gemaakt, en het vriest hier weer. De verhalen die ik gisteren hoorde over vorst tot in de dubbele cijfers, zullen wel een grap betreffen. Maar het is vandaag wel een stuk kouder.

Ik slaagde er ook in om een aanpassing in de officiële 'coding guidelines' te krijgen - All people, living or dead, shall use Dirk's .emacs. Ha! Om dat heuglijke feit te vieren heb ik mijn .emacs maar een beetje opgeschoond; de voor het programmeren meest kritieke code heb ik nog niet getransformeerd, maar voor dagelijks gebruik is alles aanwezig, en ik heb het zelfs gedocumenteerd. Applaus voor mezelf!

Samen met enkele collega's ga ik op Finse les; er schijnt iemand van een of ander taleninstituut anderhalf uur per week naar ons kantoor te komen om ons te pijnigen... Maar ik kijk er naar uit. Ik heb me al een beetje ingelezen, en geheel volgens de verwachting weet ik al de nodige obscure dingen, maar nog niets nuttigs...

Ik ontdekte DragonForce uit Londen; de naam wijst al in de richting van ridderrock over demonen, draken, zwaarden en 'mighty warriors', en ze stellen daarin niet teleur :-), maar nemen het gelukkig niet al te serieus. Het klinkt ongeveer als het Finse Sonata Arctica of het Italiaanse Rhapsody, maar dan een stuk sneller(!). Uitstekende arbeidsamfetaminen...

Om dat aan te tonen, heb ik vandaag wat werk verzet aan wat hobbyprojectjes. Nu ben ik het een beetje zat, en mijn brein klaagt een beetje over recursieve emacs-macro-expansies. Tijd voor bier ('olut'). Dat levert vast ook leukere verhalen op dan een dagje in deep hack mode... Heb ik dan echt niets interessanters te melden? Eh, nou, nee.

-- djcb @ 20:21 | 0 comments