Τὰ εἰς ἑαυτόν
HELSINKI - Echt veel interessants heb ik niet te melden - behalve dan dat ik enkele zeer drukke weken had. M'n werk eiste veel van m'n energie op, om alle software op tijd op te kunnen leveren, zonder al te veel bugs... Dat gaat deze week verder, met nog meer features, en hopelijk wat minder bugs. Hoewel ik niet al te veel tijd heb om in de code te duiken, elimineerde ik vanochtend een bijzonder vervelende bug. Ik besteedde ook veel tijd aan het packagen van code, configure.ac, Makefile.am en vrienden. Met die laatste twee heb ik al een lange haat/liefde-verhouding, en debian packaging is daar nu bij gekomen.

modest

Dit weekend is AC in Keulen, zodat ik maar wat ben gaan hacken op modest. Nadat we zo'n twee maanden in 'cathedral-mode' gewerkt hebben, heb ik de publiekelijk beschikbare code geactualiseerd, en dat zal nu ook beter gaan, dankzij wat scripting. Het is om diverse redenen helaas nodig om verschillende repositories te gebruiken.

de chinese kamer

Heb ik dan verder nog wat gedaan? Nou ja, hardlopen en boeken beluisteren, ditmaal Einstein's Relativity and the Quantum Revolution en Philosopy of Mind. Die laatste is een serie colleges van John Searle, die het Descartiaanse 'mind-body'-probleem behandelt. Ofwel, hoe hangen biologie en het fenomeen bewustzijn, in het bijzonder het 'ik-gevoel' met elkaar samen. Searle behandelt de verschillende scholen, en doet vier eeuwen filosofische polemiek af met 'actually, it's really simple'. Ik kende Searle als de schrijver van het essay over de Chinese kamer, dat ik zo'n 15 jaar geleden las deel van het intrigerende The Mind's I van Hofstadter/Dennet. De Chinese Kamer is een gedachtenexperiment, waarbij men zich een gesloten kamer voorstelt met daarin een persoon en een serie boeken die Chinees volledig beschrijven. Door de regels in het boek te volgen, kan men Chinees interpreteren en vragen beantwoorden - als een computer. De vraag die Searle nu stelt (en beantwoordt) is of gezegt kan worden dat de persoon nu ook Chinees begrijpt. Het antwoord luidt nee - het kennen van de syntax van het Chinees impliceert niet een werkelijk 'begrip', zo stelt Searle. Net zo min als een schaakcomputer het spel echt 'begrijpt'.

Volgens Searle hebben we een heel ander soort computers nodig voordat ze echte intelligentie kunnen ontwikkelen, maar hij blijft nogal vaag over hoe we dat dan zouden moeten doen. Zijn betoog dat een computer equivalent met een Turing Machine nooit intelligentie zou kunnen ontwikkelen is dan wat vreemd. Hoe zou een post-Turing machine (niet te verwarren met een Post-Turing machine er dan uit moeten zien. Ik zie eerder dat een zeer complexe machine (maar uiteindelijk gewoon een Turing-machine) uiteindelijk een vorm van intelligentie zou kunnen ontwikkelen - in de komende twee eeuwen. Blijft alleen nog dat probleempje over of zo'n machine een ook een 'ik'-gevoel kan vormen...

Oh, en voor de volledigheid, ik worstelde me ook nog door Great Battles of the Ancient World en de wel zeer wijze levenslessen in Τὰ εἰς ἑαυτόν ('Meditiaties') van keizer-filosoof Marcus Aurelius. Hij is een ware stoïcijn - oftewel een aanhanger van een gedachte dat je je geen zorgen moet maken om de buitenwereld (dat wil zeggen, alles buiten je eigen geest). Het gaat om de zuivere gedachten, en het uitbannen van passie, emotie etc., omdat die de zuivere rede vertroebelen. Men probeert deugdzaam te leven, maar wanneer dat door personen of omstandigheden onmogelijk wordt gemaakt, dan is dat geen reden voor negativiteit: uw slechtheid beinvloedt mijn goedheid niet. Ik heb geen directe plannen om me tot de stoïcijnse levensfilosofie te bekeren, en zeker niet om emoties uit te bannen, maar er schuilt toch veel waardevols in deze Meditaties.

-- djcb @ 21:35 | 0 comments

 
man met de hamer
HELSINKI - Gisteren deed ik maar aan de Helsinki City Run ('HCR'); een halve marathon door Helsinki en omgeving. Ik had wat getraind de afgelopen tijd, en had al een aantal keer ongeveer 20km hardgelopen. Afgezien van een lichte enkelblessure was ik er helemaal klaar voor. In het Olympisch Stadion van Helsinki kreeg ik nummer 8 toebedeeld. Overal om me heen echte hardlopers. Als ik hier op Lauttasaari een rondje ga rennen, zie ik doorgaans alleen mensen die nog meer beginner zijn dan ik. Maar voor de HCR hadden zich ongeveer 6387 ervaren renners aangemeld - en ik.

Mijn zelfvertrouwen werd daardoor natuurlijk niet aangetast. Vlak voor drieën stonden we voor de startlijn, duizenden opgepompte atleten. Uit de luidsprekers schalde Lordi - Hard Rock Hallelujah, de spanning verder opvoerend. En toen begon het.

Het weer was perfect, ik voelde me geweldig, en ik had mijn collectie meest opzwepende strijdliederen op mijn MP3-speler. Het ging geweldig, en ik haalde menigeen in. Toch rende ik niet sneller dan verstandig, zo dacht ik. Het leek een natuurlijk tempo. Tot een kilometer of 12-13 ging het allemaal tamelijk ontspannen. Daarna ging het een tikje langzamer, maar nog steeds alleszins goed, tot aan kilometer 17. De man met de hamer. We omcirkelden een meertje, en ik kreeg plots een stekende buikpijn... natuurlijk liep ik verder, maar daarna was het beste er wel van af. De laatste kilometers leken steeds langer te worden, totdat ik eindelijk kilometer 19 bereikte.

Met de finish bijna in zicht, schraapte ik mijn laatste energie bij elkaar, en rende uiteindelijk het Olympische Stadion binnen. Enkele bekenden zorgden voor de noodzakelijk ondersteuning, en ik bereikte de finish. Woohoo!

Ik dronk wat en ik at wat, maar voelde me nogal beroerd. Zo beroerd heb ik me in geen jaren gevoeld. Ann-Christin hielp me naar huis, waar zelfs het staand douchen teveel bleek. Buahh. Gelukkig, na een uurtje of twee slapen voelde ik weer goed; de benen nog wat vermoeid, maar weer in staat om een Eurovision-party bij te wonen.

Moraal van dit verhaal? Hmmm... mijn theorie is dat ik te hard van start gegaan ben, en harder liep dan goed was. De volgende keer zal ik wat meer op de techniek vertrouwen om mijn tempo bepalen. Inderdaad, de volgende keer, want het is toch een bijzonder goed gevoel om met zovelen die 21098 meter af te leggen.

-- djcb @ 19:32 | 1 comments