De geruchten over mijn dood zijn sterk overdreven ;-) Ben zojuist bij een dokter geweest, die mijn wonden heeft bekeken en herverbonden. Het verwijderen van het verband etc. van mijn rug was erg pijnlijk; het zat nogal vast aan de wonden en kost zeker een kwartier om het daarvan los te trekken. Maar goed, ik heb nu nieuwe verbanden enzo, en het ziet er goed uit. Volgens de dokter nog een dag of 4-5; woensdag ga ik weer naar 'm toe. Moet hier sowieso nog even blijven, vanwege het regelen van visa etc., dus niet zo'n probleem.

Gisteren ontmoette ik Gary, uit Birmingham, die ik nog kende uit Maleisie. We zijn wat gaan drinken in Gulliver's, het grootste cafe in deze straat; erg gezellig. Veel toeristen maar ook veel Thais. Sprak een Nederlandse die in Thailand werkt; en een werkelijk dramatisch verhaal vertelde over Cambodja, de armoede aldaar etc.; Gary informeerde 'But can you blow up cows?'; einde gesprek... Verder nog met veel mensen gesproken; die Thais zien hier een superster in me ofzo; vreemd.

Ik heb een kamer op de derde verdieping van een guesthouse; redelijk goed. Op de tweede verdieping *wonen* wat 'girlboys'; de in meer of mindere mate tot vrouw omgebouwde mannen voor de seksindustrie; erg ontluisterend om die 'in burger' te zien. Ondanks dat nam mijn buurman er een mee naar zijn kamer en ik hoorde hem zeggen 'I know you're really a man but you are girl enough for me'. Tja.

Dirk-Jan, 06:08 |

Ik heb ook een redelijke slaapplek gevonden, op de standaard plek daarvoor, Khao San Road. Het is hier warm en druk, broeierig etc., naar verwachting.. M'n knie en elleboog helen tamelijk goed; ik heb ze ontsmet en nogmaals verbonden. Nog een beetje opletten met lopen en gaan zitten, maar het gaat de goede kant op. M'n rug is wat lastiger in te schatten; ik ga maar een lokale dokter consulteren, denk ik.

Ik wil eerst weer een beetje herstellen voordat ik verdere activiteiten ontplooi, hier...

Dirk-Jan, 11:41 |

De volgende dag besloot ik de Ronde van Ko Pha-Ngan te fietsen; in mijn spreekwoordelijke overmoed had ik het een beetje onderschat; *heel erg* steile wegen (een kleine eiland met tot 600 meter hoogteverschil) en vooral in het noorden veel onverhard. Maar uiteindelijk is het toch gelukt, behalve de zuidoost-punt. Ik was echt kapot toen weer bij m'n hut aankwam. Pfff.... rest van de dag niet veel meer gedaan dan wat lezen.

Gisteren had ik het wel een beetje gehad met het fietsen, en conformeerde ik me aan het standaardvervoer alhier: de brommer. Even wennen, maar toen ging het ook wel; het hele eiland weer overgecrosst -- die dingen gaan tot minstens 80km... Pfff... Totdat (ik reed toen gelukkig niet zo hard) een of andere dwaze Thaise chauffeur op de verkeerde weghelft om een hoek kwam (links rijden hier). Toegegeven, mijn brommer remtechniek is niet echt optimaal, maar ik was gedwongen tot een *schuiver*... Auw auw... Knie open, elleboog open, rug (ter hoogte linkerschouderblad) open. Arghh... De chauffeur reed ook vrolijk door, terwijl ik op het asfalt lag... de toekijkende Thais lachten wel vriendelijk, maar waren niet erg behulpzaam; uiteindelijk leidde een barmhartige Thai me naar de lokale dr. Bernard, die de (schaaf)wonden gereinigd heeft, en de zaak verbonden heeft. Nu was mijn rug al verbrand in de zon, dus de behandeling was niet echt een pretje... uiteindelijk weer bij mijn hut aangekomen, voelde me al weer wat beter... Maar ik had ook nog een diner-afspraak met eerdergenoemde Engelse meisjes in de zuidoosthoek van het eiland. Daar toch maar naar toe gegaan; de weg er naartoe bleek echter *zo* stijl dat ik moest bidden en hopen dat mijn brommertje het vol zou houden... dat lukt *net*; de brandstof raakte ook bijna op, maar dat zal ik jullie besparen...

En zo kwam ik uiteindelijk aan in Hat Rin, en ontmoette daar ook nog de genoemde meisjes (Charlotte, Georgina en Allison). Mexicaans gegeten, en toen het nachtleven aldaar... zo rustig als het bij mij aan de noordwestzijde was, zo druk was het daar. Een soort Ibiza (ben ik overigens nooit geweest); overal dansende mensen. Opvallend veel Israeli. En zo de avond een een beetje doorgekomen; erg gezellig. Niet al te veel gedronken, ik had immers nog een aardige terugweg voor de boeg... De meeste mensen drinken er *emmers* met wodka-red bull. Erg amusant allemaal. Uiteindelijk was het drie uur ofzo, en vond ik het wel welletjes; ik kon gelukkig aldaar blijven slapen [bij die meisjes]. Maak daar geen al te amoureuze voorstellingen van; uiteindelijk had ik twee manieren gevonden om zonder al te veel pijn (vanwege mijn verwondingen) op een bed te liggen, en geen daarvan nodigde direct uit tot verdere stappen ;-). Lag ook niet echt in mijn planning overigens.

Aardig nieuwtje: in Rat Hin zijn in de afgelopen drie dagen twee mensen *omgekomen* naar aanvaringen met kwallen...

Om zeven uur vanochtend opgestaan, en in drie kwartier teruggereden naar mijn hut; me nogmaal verbaasd over de route die ik de avond tevoren in het aardedonker had afgelegd. Ik heb m'n brommer ingeleverd (niet al te veel schade), m'n hut betaald, m'n wonden herverbonden en zometeen ga ik op de boot en vervolgens met de bus naar Bangkok.

Dirk-Jan, 06:07 |

In Hatyai snel een bus gezocht naar Ko Pha-Ngan; dat lukte ook vrij snel, en wederom in een klein busje, nu met heel veel Thais; en wederom erg gezellig, ware het niet dat de chauffeur nogal griezelige manoevres uithaalde op de Thaise niet-al-te-snelwegen. Uiteindelijk levend aangekomen in Surat Thani; waar ik vanaf 1800 tot 2300 moest wachten op de nachtboot... *zucht*. Leukste was nog dat ik bij een medewerkster van het reisbureau achter op haar brommer naar de haven werd gebracht...

Het schip bleek haar passagiers als sardientjes in blik te vervoeren, liggend naast elkaar, met het hoofd richting bak- danwel stuurboord. Toevalligerwijs ontmoette ik drie Engelse meisjes die ik nog uit de Cameron Highlands kende; de wereld is klein of ik volg een cliche-route ;-) Om 5 uur 's ochtends kwamen we aan op het eiland; ging vrij willekeurig mee met een zelfs een beetje Nederlands sprekende (!) toeristenronselaar; en heb nu voor 100 Baht (wat is dat? 2 euro ofzo?) een hut aan het strand; met hangmat, blauwe zee, palmbomen enzo. Geweldig! Beetje geslapen, en een mountain bike gehuurd zodat ik het eiland een beetje kan rondfietsen; het is een beetje heuvelachtig, dus erg goed!

Ik ga nu een cocktail drinken, liggend in mijn hangmat ofzo, denkend aan Holland ;-)

Dirk-Jan, 09:16 |