weg Het heeft enkele dagen geduurd, maar ik ben eindelijk weer in de gelegenheid wat toe te voegen aan mijn reisdagboek. Ik ben weer terug in Bangkok ('BKK'), na wat mijn omzwervingen door de Cambodja, Vietnam en Laos. Tot nu toe is Bangkok wel mijn favoriete stad, en er blijkt weinig veranderd; maar goed -- waar was ik gebleven? In Laos...
De tweede dag in Vientiane was niet al te cultureel, tenzij het drinken van Beerlao, het lokale bier, daartoe gerekend kan worden... Toen om ca. 11 uur 's avonds het centrale cafe-voor-westerlingen sloot, waren Gary en ik genoodzaakt ons heil elders te zoeken; we kwamen in The Chess Club, Zeaza en tenslotte Funny; we ontmoetten een grote groep beeldschone Laotiaanse vrouwen; we werden zowaar herkend - na een wat stormachtig bezoek aan 'Funny' de avond tevoren - en je denkt nog 'och, toch niemand die ons kent hier'. Erg leuk allemaal. Maar goed; uiteindelijk werd ik wakker in mijn eigen bed -- met Gary(!), hmmm... nou ja, hij was dakloos.
Vervolgens heb ik de bus gepakt naar Savanaketh, in het zuiden van Laos. Een flinke reis, en dat in een bus vol met Laotianen, rokend, spugend (op de grond, maar toch), en volgepakt met allerlei goederen. Na vele uren kwam ik uiteindelijk op de plaats van bestemming *zucht*. Wel, in Savanaketh is werkelijk *niets* te doen; erg vervelend. Enige rust deed me wel goed, maar om nu de hele dag te gaan lezen ofzo, is wat al te veel van het goede. Ontmoette Laotiaanse die ik nog kende uit Vientiane; haar Engels was nog wat onderontwikkeld, en ik kon haar huiswerk corrigeren ;-) 's Avonds (2e avond aldaar) nog wat gaan hardlopen; over de 'boulevard' langs de Mekong (rivier), alwaar de Laotianen zich bleken op te houden, en zich bezig hielden met spelletjes als het werpen van dartpijltjes op een raamwerk met ballonnen, teneinde daar een waardeloze prijs mee te verdienen. Tijdens mijn hardlopen werd ik achtervolgd door een groep mensen op brommers, en als een soort Rocky liep ik over de boulevard; in dit geval echter onder vuur van de opmerkingen van mijn achtervolgers. Ze kennen weinig Engels, behalve als het aankomt op allerlei oneervolle voorstellen... Tja.
Gisteren dan maar vertrokken uit Savanaketh. Kreeg nog 'ontbijt' van Laotiaanse -- 'spicy' - lava/napalm/zoutzuur. Met de veerboot de rivier overgestoken, naar Thailand, en via Ubon naar Bangkok gegaan met de bus -- duurde *erg* lang. Om 0400 uur vannacht in Khao San Road; een nog ranziger guesthouse gevonden dan de vorige keer (en het kostte de nodige moeite de 'extra service' te weigeren; slaap; 0900 wakker. En we zij weer in het heden! Er zijn nog wat dingen in Vietnam, en misschien Laos die ik nog een keer wil bezoeken, volgend jaar dan maar ;-)
laos Na een *lange* busreis (geloof het of niet, de bus slaagde er in onderweg (gedurende zo'n 20 uur) *5* maal een lekke band op te doen!), ben ik eergisteravond aangekomen in Vientiane, de hoofdstad van Laos. Hoewel Vientiane de hoofdstad is, doet het meer denken aan een provinciestadje, en ongeveer alles is binnen 500m afstand...; en het is er *zo* rustig; totaal anders dan de andere steden die ik bezocht heb. De stad is nog niet zo *overgenomen* door toeristen, de mensen zijn nog vriendelijk, straatverkopers nog niet al te vervelend etc. Ik kan zowaar een beetje tot *rust* komen. Dacht ik.
De reis door Laos was relatief comfortabel; Laos is erg mooi. Prachtig landschap; groen, en rotswanden verticaal omhoogrijzend; eenvoudige hutjes met vriendelijk lachende mensen. Ze hebben niet veel, maar lijken alleszins gelukkig. Echt prachtig om te zien, het Laotiaanse platteland. Behalve de landschappen is er niet zo *bijster* veel te doen in dit land (behalve tempels), zo vertellen kenners mij; maar de landschappen zijn erg mooi. Deze tijd van het jaar is het wel erg *regenachtig*....
Ik wist vrij weinig van terra incognita Laos, maar ik heb me een klein beetje ingelezen; en ik heb het nationale historische museum bezocht. Net als Vietnam is Laos een communistisch land, maar op straat is daar nog minder van te merken dan in Vietnam. Het historisch museum gaf een aardig overzicht; eerst eenderde met oude historie (wat dinosauriers, potscherven etc., semi-chronologisch geordend, met soms Engelse bijschriften), en tweederde met de recente historie, beter gezegd hoe de Laotiaanse communistische partij aan de macht kwam. Vijftig foto's met Amerikanen er op, en werkelijk bij elke foto worden ze omschreven als 'Amerikaanse imperialisten'. Dan nog wat schilderijen over de Franse onderdrukkers alhier. En veel afbeeldingen van supersterren als Lenin, Engels, Marx, Lenin en vrienden. En veel histogrammen met alleen Laotiaanse legenda, die elk een zeer stijgende lijn laten zien... Ik was overigens de *enige* bezoeker van het museum. Verder is hier ook niet *al* te veel te doen, afgezien van *tempels*, die me wat beginnen te irriteren ;-)
Daarna wat gelezen; gedoucht en nog even het centrumpje ingelopen voor wat voedsel. En wie loop ik tegen het lijf? Gary, met wie ik in Bangkok nog menig avontuur beleefd heb! Erg toevallig; ik wist niet dat 'ie nu in Laos was; toevalligerwijs was hij twee meisjes tegenkomen die in mijn bus zaten, en op de een of andere manier was 'ie er achtergekomen dat ik ook in die bus zat. De rest van de avond verliep volgens het geijkte patroon... alleen het bier is hier een stuk goedkoper; 9000 Kip (de lokale munteenheid, 11000 Kip ~= 1 Euro) voor 1,5 liter bier. Menige kip later vond ik mezelf in mijn bed.
Nu een beetje aan het herstellen, slaapgebrek; ga morgen naar Sawanaketh (sp?), denk ik. En dan naar Bangkok, om van daaruit nog wat Thailand te doen, en langzamerhand richting zuiden te reizen, richting Maleisie, Singapore.
|