Al eerder schreef ik over de documentaire Heavy Metal in Baghdad; het is het verhaal van een aantal jonge Irakezen, die niets liever willen dan hele luide muziek maken met hun band Acrassicauda. In de 'rockumentary' is overigens niet veel van hun muziek te horen, wat ongetwijfeld geholpen heeft om 'm populair te maken bij een breder publiek… al moet zelfs de grootste metal-hater toegeven dat het de enige passende muziek bij duistere nachten met explosies, machinegeweervuur, chop-chop-choppers.
Maar goed, voor wie wil horen hoe ze echt klinken is een recente (2010) video van de band (YouTube video).
Ik hoor een wat modernere versie van (pre-1990) Metallica, een beetje Slayer en een klein vleugje Arabische invloed. Niet echt heel opzienbarend, muzikaal gezien. Maar het heroïsche verhaal erachter maakt veel goed.
Hoe dan ook, Ann-Christin had een kleine filmavond georganiseerd om de docu te bekijken met wat vrienden en bekenden, drank en hapjes. Voor zover ik kon overzien vond iedereen het een interessante documentaire, die zelfs tot enige groepsdiscussie leidde.
De documentaire eindigt niet echt in een happy end, met de bandleden in het buitenland, twijfelend over hun toekomst. Vooralsnog is er echter wel een happy end, getuige de video boven, of deze ontmoeting met James Hetfield, de man achter Metallica.
